Το 9-μελές συγκρότημα από την Iowa έχει κυκλοφορήσει εδώ και 4 εβδομάδες τον καινούριο τους δίσκο. Την πρώτη εβδομάδα κυκλοφορίας του πήγα και τον αγόρασα. Με το πρώτο άκουσμα του δίσκου έγινε εμφανής ο κλασικός ήχος των Slipknot. Και σε αυτόν το δίσκο πρωταγωνιστούν τα τρομερά ντραμς και τα solo με τις κιθάρες. Το drumming του Jordison συνεχίζει να εκπλήσσει δίσκο με δίσκο, μένοντας το drum solo του στο τύμπανο των αυτιών μας και να χτυπάει συνεχώς. Οι στίχοι του Corey είναι έξυπνοι, αλλά και περισσότερο προσωπικοί. Η φωνή του οδεύει σε μονοπάτια με περισσότερες μελωδικές διακλαδώσεις και γενικά ολόκληρη η δουλειά του πλησιάζει πιο πολύ την μπαλάντα, απ' ότι στις προηγούμενες δουλειές του. Ακούγοντας το κομμάτι "Snuff" καταλαβαίνεις ιδιαίτερα την αξία της μπαλάντας και σε κάνει να κάθεσαι και να το ακούς επί ώρες. Μπορεί να μην έχει την μεγάλη εκρηκτικότητα των προηγούμενων δίσκων αλλά δεν παύει να αποτελεί μια πολύ καλή στημένη και προετοιμασμένη δουλειά. Αυτό το καταλαβαίνεις και με την παρουσία των τραγουδιών "Gemantria", "Psychosocial", "Gehemma". Δεν μπορεί να πει κάποιος ότι η μουσική τους ανεβαίνει επίπεδο. Το "All Hope Is Gone" είναι μια εξαιρετική δουλειά, περιέχοντας την εμπορική επιτυχία των Slipknot αλλά χωρίς οι ίδιοι να ξεφτιλίζονται.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου