The Black Angels – Indigo Meadow

Ολοένα και περισσότερες μπάντες ξεφυτρώνουν και παίζουν μουσικές των 60’s και 70’s. Εν έτει 2013 έχουμε γυρίσει για τα καλά σε εκείνες τις εποχές όπου η ψυχεδελική ροκ μεσουρανούσε. Την ίδια δουλειά κάνουν και οι Black Angels από το Τέξας οι οποίοι φέτος κυκλοφορούν τον τέταρτο δίσκο τους. Από το 2006 μέχρι και πρόπερσυ είχαν στην πλάτη τους τρία άλμπουμ και κάποια ΕΡs. Το “Indigo Meadow”, όπως ονομάζεται το καινούριο πόνημα της αμερικανικής μπάντας, παρουσιάζει όλη την καλή διάθεση να σε γυρίσει κάμποσες δεκαετίες πίσω, τότε που το garage και τα «παιδιά των λουλουδιών» βρίσκονταν στην επικαιρότητα.

Οι Black Angels με το νέο τους δίσκο μπαίνουν ακόμα περισσότερο στα μουσικά μονοπάτια εκείνων των εποχών καθώς ακολουθούν μια πιο κιθαριστική πορεία. Υπάρχουν, βεβαίως, και τα ηλεκτρονικά στοιχεία και τα πλήκτρα αλλά σε μικρότερη συχνότητα. Το “Indigo Meadow” πάντως μας τα μπερδεύει κάπως. Δείχνει να προσπαθεί με νύχια και με δόντια να κρατήσει την ατμόσφαιρα της τότε εποχής και αυτό ίσως κουράζει. Υπάρχουν τραγούδια που σε υπνωτίζουν και σε κάνουν να χάνεσαι στις παραμορφωμένες μελωδίες. Από την άλλη, θα ακούσεις και κομμάτια τα οποία είναι αξιόλογα και η επανάληψή τους είναι αναπόφευκτη. Ωστόσο, τα 13 τραγούδια που απαρτίζουν τον δίσκο δημιουργούν ένα συνοθύλευμα «βρώμικων» ήχων που κουράζει με εξαίρεση το τελευταίο “Black Isn’t Black” που διαφέρει κατά πολύ από τα υπόλοιπα. Οι Black Angels δεν είναι φυσικά για χαντάκωμα διότι η συνολική δισκογραφία τους έχει αποδείξει πως δεν πρόκειται για μια τυχαία ή πρόχειρη μπάντα ασχέτως που το “Indigo Meadow” ζητάει αρκετές υποχωρήσεις σου.

Posted in: Δισκοκριτικη,Μουσική,garage,psychedelic rock,The Black Angels