Φοίβος Δεληβοριάς – Ο αόρατος άνθρωπος

Τέσσερα χρόνια μετά το τελευταίο στούντιο άλμπουμ («Έξω»), ο Φοίβος Δεληβοριάς δείχνει εντελώς απελευθερωμένος, παρουσιάζοντάς μας το «Ο Αόρατος Άνθρωπος». Η αλλαγή δισκογραφικής εταιρείας του έλυσε τα χερια και δημιουργεί έναν από τους καλύτερους δίσκους του. Δίνοντας έμφαση στην μουσική, ο Αθηναίος τραγουδοποιός μας παρουσιάζει την απώλεια, την στενοχώρια, τη νοσταλγία για μια σχέση, για κάτι που χάθηκε στο χρόνο.
Δύσκολα να βρω το ζενίθ και το ναδίρ του δίσκου, καθώς αρχίζοντας με το “Bolero”, όπου σου καρφώνεται στο μυαλό η μελωδία του theremin, τα κομμάτια δένουν μεταξύ τους και κυλάει όμορφα το άλμπουμ. Συναντάμε την Αρλέτα στο «Ωροσκόπιο», το οποίο βασίζεται στη μελωδία του “St James infirmary blues” των The White Stripes, ενώ το «Σκοτάδι των δύο» αποτελεί το πιο μελωδικό τραγούδι, με την ερμηνεια της Ρένας Μόρφη. «Γίνε εκείνο που σου μοιάζει και για μένα μην σκεφτείς» μας λέει στο εξαιρετικό «Χωρίς», ένα απο τα καλύτερα τραγούδια του Φοίβου γενικώς.

Περίεργο στίχο θα βρούμε στο «Μηδέν εισερχόμενα», ωστόσο μετά την δεύτερη ακρόαση δεν σταματώ να το ακούω. «Ο Αόρατος Άνθρωπος» κλείνει με το «Καταφύγιο», στο οποίο «δεν χτυπάει του χρόνου το μαστίγιο». Το συγκεκριμένο τραγούδι αποδεικνοιει, πώς μονάχα μια κιθάρα απογειώνει όμορφους στίχους.
Ο έκτος δίσκος του Φοίβου Δεληβοριά είναι πολύ πιο ώριμος, εσωστρεφής και μελαγχολικός. Για άλλη μια φορά καταφέρνει αυτό που λίγοι καλλιτέχνες μπορούν να κάνουν, να μας κάνει να πατήσουμε repeat και να ξεχαστούμε στις μελωδίες και τους στίχους του. Αξίζει τουλάχιστον δύο ακροάσεις ο «Αόρατος Άνθρωπος», γιατί πολύ απλά είναι δισκάρα.

Posted in: Δισκοκριτικη,ελληνικη μουσικη,Μουσικη,Φοίβος Δεληβοριάς