Never Let Me Go - Μη Μ' Αφήσεις Ποτέ

Πόσα είμαστε διατεθειμένοι να θυσιάσουμε για να αποκτήσουμε την δυνατότητα να ανεβάσουμε τον μέσο όρο ζωής στα 100 χρόνια? Τελικά, οι άνθρωποι είναι αναλώσιμοι? Οι νέοι πότε σταμάτησαν να έχουν την δυνατότητα να παλεύουν για αυτά που θέλουν, αυτά που αγαπούν?
Αυτά είναι κάποια από τα ερωτήματα που θέτει ο Kazuo Ishiguro (συγγραφέας επίσης του The Remains of the Day) μέσα από το ομότιτλο μυθιστόρημά του. Ο Mark Romanek, σκηνοθέτης του έργου και πολύ γνωστός βιντεοκλιπάς, καταφέρνει να περάσει στην οθόνη αρκετά πιστά τα το ύφος και την μελαγχολική, καταπιεσμένη διάθεση που κατακλύζει ολόκληρο το έργο. Ίσως, κατά την διάρκεια της ταινίας αυτό να φτάσει σε σημείο που να κουράσει τον θεατή, κυρίως επειδή η θεματολογία της είναι αρκετά ιδιαίτερη και ίσως να μην ξέρεις τι να περιμένεις από μια ταινία που πραγματεύεται των έρωτα, την μάχη με τα δικαιώματα στη ζωή αλλά και την ύπαρξη κλώνων προορισμένων για “σφαγή”. Ξεκινώντας με αυτή την ταινία την καριέρα του στον κινηματογράφο, μπορούμε να περιμένουμε πολύ ωραία πράγματα από αυτόν στο μέλλον.

Η ιστορία δείχνει την ζωή τριών παιδιών, της Kathy του Tommy και της Ruth, τα οποία πολύ γρήγορα θα μάθουν πως η ζωή που έχουν μπροστά τους είναι προμελετημένη και σχεδιασμένη από άλλους, για άλλους. Αυτό, το εντελώς παράλογο και αφύσικο, τα παιδιά θα το δεχθούν ως κάτι λογικό και φυσικό, ώσπου μόνο μέσω της αληθινής αγάπης θα μπορέσουν να βρουν την δύναμη να παλέψουν για την ανατροπή όσων τους έχουν μάθει να πιστεύουν.
Στους ρόλους των παιδιών βρίσκουμε την Carey Mulligan (An Education, Pride & Prejudice) ως Kathy, τον Carey Mulligan (The Social Network) και την Keira Knightley (Pirates of the Caribbean, Pride & Prejudice), αναπάντεχα, ίσως, τρομερές επιλογές και οι τρεις τους. Σημαντικό ρόλο στην ατμόσφαιρα της ταινίας έχει και η μουσική επιμέλεια, υπεύθυνη για την οποία είναι η Rachel Portman.

Πιστεύω πως το Never let me go είναι σίγουρα μία από της καλύτερες ταινίες της χρονιάς, η οποία χάθηκε μάλλον εξαιτίας του αργού ρυθμού και της βαριάς ατμόσφαιρας της. Παρόλαυτα, καλύτερα, όπως λέει και ο τίτλος της, μην την αφήσετε να φύγει.

Posted in: Carey Mulligan,drama,Kazuo Ishiguro,Keira Knightley,Mark Romanek,Movies,Review,sci-fi