Μέχρι που μπορεί να φτάσει ο ανθρώπινος νους; Μπορεί ο άνθρωπος να κυριαρχήσει των συναισθημάτων του και της σκέψης του; Ίσως δεν χρειάζεται κάποιες φορές να φτάνουμε στα άκρα, εκεί όπου μπορεί να φτάσει ο εγκέφαλός μας. Στα άκρα για τα οποία μπορούμε να θυσιάσουμε και την ίδια μας την ελευθερία.
Ο 18χρονος Σίλβιου (George Pistereanu) βρίσκεται φυλακισμένος επί 4 χρόνια στις φυλακές Ανηλίκων και του έχουν μείνει πέντε μέρες για την αποφυλάκισή του. Χωρίς να έχει προκαλέσει ούτε μια φορά φασαρία στην φυλακή, ο Σίλβιου είναι ένας από τους πιο φιλήσυχους φυλακισμένους. Μέχρι που κάποια μέρα δέχεται μια επίσκεψη από τη μητέρα του, η οποία δεν τον είχε επισκεφθεί μέχρι στιγμής καμιά φορά. Τότε, η μητέρα του ανακοίνωσε στον γιο της ότι θα φύγει για Ιταλία μαζί με τον μικρό του αδερφό. Αυτή η είδηση εξοργίζει τον Σίλβιου, μιας και ο ίδιος έχει μεγαλώσει τον μικρό του αδερφό, αφού η μητέρα τους δεν ενδιαφερόταν για εκείνους. 
Εκείνες τις μέρες, οι οποίες ήταν και οι τελευταίες του Σίλβιου στη φυλακή, έρχεται μια ομάδα κοινωνικών λειτουργών για να συζητήσει με τους φυλακισμένους. Εκεί ο 18χρονος γνωρίζει την Άννα (Ada Condeescu), για την οποία θα δημιουργηθούν κάποια αισθήματα από μέρους του. Η νεαρή κοινωνική λειτουργός θα ξαναέρθει με αποτέλεσμα τα αισθήματα να κατκλύσουν τον Σίλβιου. Κάπου εκεί, όμως, ο χρόνος θα σταματήσει και το μυαλό του φυλακισμένου θα «γυρίσει».
Το «Όταν Θέλω να Σφυρίξω, Σφυρίζω» αποτελεί ένα διαμάντι για τον ρουμανικό κινηματογράφο. Ο σκηνοθέτης, Florin Serban, παρουσιάζει την άβυσσο της ανθρώπινης ψυχής, με επιτυχία. Το πώς μπορεί ένας άνθρωπος να γκρεμίσει τα πάντα – ειδικά την ελευθερία - σε μια στιγμή, λόγω των συναισθημάτων του.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου