Δευτέρα 19 Σεπτεμβρίου 2011

Fish ‘n’ Chips / 17ες Νύχτες Πρεμιέρας

Πόσο εύκολο είναι να γυρίσεις στην πατρίδα σου, εκεί που γεννήθηκες και μεγάλωσες, ενώ τα περισσότερα χρόνια της ζωής σου τα έχεις περάσει σε μια ξένη πόλη; Ο Κύπριος Άντι (Μάριος Ιωάννου) δουλεύει ένα fast food-αδικο με ψάρια στο Λονδινο και συζεί με την Γερμανίδα Κατρίν (Marlen Kaminsky) και την κόρη της  Έμμα (Anne-Marie OSullivan). Δεν είναι παντρεμένοι, αφού η σύντροφος του δεν θέλει να «μπλέξει» σε τέτοιου είδους καταστάσεις. Επίσης, στο Λονδίνο έχει πάει και η μητέρα (Άλκηστις Παυλίδου) του Κύπριου, η οποία, όμως, πάσχει από Αλτσχάϊμερ και συνεχώς το σκάει από το σπίτι και από το μαγαζί με μοναδικό της προορισμό την Κύπρο. Η θέληση της μητέρας για να επιστρέψει στην Κύπρο αρχίζει και γίνεται ολοένα και μεγαλύτερη, με αποτέλεσμα ο Άντι να πάρει τη μεγάλη απόφαση της επιστροφής. Ενημερώνει το αφεντικό του για την απόφασή του, ωστόσο ο πρώτος δεν τη δέχεται με χαρά και τον προειδοποιεί πως αν φύγει για Κύπρο, χάνεται ο δρόμος για να επιστρέψει στο Λονδίνο.
 Έτσι, ο Άντι και η οικογένειά του αρχίζει το ταξίδι προς την πατρίδα του, χωρίς λεφτά και μοίρα στον ήλιο. Στην Κύπρο μένει ο αδερφός του Ανέστης (Διομήδης Κουφτερός) με τη γυναίκα του (Μαργαρίτα Ζαχαρίου) και την μικρή τους κόρη.  Το πρώτο διάστημα θα φιλοξενηθούν στο σπίτι του αδερφού του, μέχρι που ο Άντι θα ανακοινώσει σε σύντροφο και κόρη την πρόθεσή του να μείνουν μόνιμα στην Κύπρο. Έτσι, ψάχνουν για επιχείρηση ίδια με αυτή που είχαν στο Λονδίνο, να βγάλουν κάποια χρήματα και να ξαναξεκινήσουν τη ζωή τους. Όμως, το μαγαζί δεν πάει καθόλου καλά, με αποτέλεσμα να αρχίζουν οι καβγάδες μεταξύ του Άντι και της Κατρίν. Ταυτόχρονα, άβολα νιώθει και η γυναίκα του Ανέστη, η οποία υποχρεώνεται να φροντίζει τη μητέρα τους, όπου συνεχίζει να εξαφανίζεται. Φτάνοντας στο έσχατο σημείο, τα δύο αδέρφια αποφασίζουν να πάνε τη μητέρα τους σε γηροκομείο. Από το κακό στο χειρότερο πάει η ζωή του Άντι, με τις σχέσεις του ζευγαριού να βρίσκονται σε τεντωμένο σχοινί.
Το “Fish ‘n’ Chips” του Ηλία Δημητρίου αποτελεί μια πολύ όμορφη ταινία, δείχνοντάς μας τί συμβαίνει όταν ο άνθρωπος χάνει την ταυτότητά του και το από που προέρχεται δεν έχει καμία σημασία. Με πολλές στιγμές χιούμορ η ταινία γίνεται αρκετά άνετη, ενώ όταν χρειάστηκε, η λύπη σε κατακλύζει, με ωραίο τρόπο.

Blog Widget by LinkWithin

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Twitter Delicious Facebook Digg Stumbleupon Favorites More