Υπάρχει η μερίδα των ανθρώπων που υποστηρίζει ότι ο Moby έχει φτάσει στον κορεσμό και δεν έχει να προσφέρει κάτι άλλο αξιόλογο μουσικά.Υπάρχει, όμως, και η άλλη μερίδα των ανθρώπων που πιστεύει πως σαν εκείνον δεν υπάρχουν πολλοί καλλιτέχνες. Το μόνο σίγουρο είναι ότι ο Richard Melville Hall, όπως είναι ολόκληρο το όνομά του, δείχνει να βρίσκεται συνεχώς σε οργασμό μουσικής δημιουργίας,μπαίνοντας και σε μονοπάτια που δεν τον έχουμε συνηθίσει, όπως με το heavy metal συγκρότημα “Diamondsnake”. Έτσι, δεν άργησε να επανεμφανιστεί δισκογραφικά, μετά το περσινό “Pale Horses”, και να μας παρουσιάζει τον 10ο δίσκο του, με τίτλο “Destroyed”.
Γενικά ολόκληρος ο δίσκος είναι σκοτεινός χωρίς κάποια στιγμη, της 1 ωρας που διαρκεί όλο το άλμπουμ, να σε κάνει να κουνήσεις ρυθμικά έστω το μικρό σου δαχτυλάκι. Για το ξεκίνημα του δίσκου υπάρχει το “Broken Places”, ένα ορχηστρικό κομμάτι, με το οποίο μπαίνεις στο «μουντό» κλίμα του Moby. Στη συνέχεια του δίσκου, θα συναντήσουμε ορχηστρικά κομμάτια και κομμάτια με τις φωνές των Emily Zuzic και Inyang Bassey, φωνές που ακολουθούν τον Moby και στις ζωντανές του εμφανίσεις. Αν μπορείς να πεις πως ξεχωρίζει κάποιο τραγούδι, αυτό ειναι το δεύτερο κατά σειρά, το “Be The One”. Γενικά, σε όλη τη διάρκεια του άλμπουμ, ακούς να επαναλαμβάνονται ηλεκτρονικές μελωδίες και το ίδιο τέμπο. Ίσως τα 17 τραγούδια που συμπεριλαμβάνονται να κουράζουν και να μην υπάρχει σε κάποιο σημείο κάτι το διαφορετικό.
Δυστυχώς, μετά από 10 δίσκους και με το τελευταίο υλικό, ο πολυλατρεμένος των Ελλήνων Moby φαίνεται να έχει φτάσει σε αδιέξοδο. Προφανώς δύσκολα ξανακυκλοφορεί άλμπουμ του βελινεκούς του “Play”, ωστόσο επειδή και μόνο αυτός ο καλλιτέχνης ονομάζεται Moby, δεν πρέπει να προτρέχουμε. Σίγουρα μέσα στα δεκάδες ακυκλοφόρητα τραγούδια που έχει δημιουργήσει, θα μας παρουσιάσει και ένα διαμάντι. Μέχρι τότε, μας λέει πως ειναι “Destroyed”.
Γενικά ολόκληρος ο δίσκος είναι σκοτεινός χωρίς κάποια στιγμη, της 1 ωρας που διαρκεί όλο το άλμπουμ, να σε κάνει να κουνήσεις ρυθμικά έστω το μικρό σου δαχτυλάκι. Για το ξεκίνημα του δίσκου υπάρχει το “Broken Places”, ένα ορχηστρικό κομμάτι, με το οποίο μπαίνεις στο «μουντό» κλίμα του Moby. Στη συνέχεια του δίσκου, θα συναντήσουμε ορχηστρικά κομμάτια και κομμάτια με τις φωνές των Emily Zuzic και Inyang Bassey, φωνές που ακολουθούν τον Moby και στις ζωντανές του εμφανίσεις. Αν μπορείς να πεις πως ξεχωρίζει κάποιο τραγούδι, αυτό ειναι το δεύτερο κατά σειρά, το “Be The One”. Γενικά, σε όλη τη διάρκεια του άλμπουμ, ακούς να επαναλαμβάνονται ηλεκτρονικές μελωδίες και το ίδιο τέμπο. Ίσως τα 17 τραγούδια που συμπεριλαμβάνονται να κουράζουν και να μην υπάρχει σε κάποιο σημείο κάτι το διαφορετικό.
Δυστυχώς, μετά από 10 δίσκους και με το τελευταίο υλικό, ο πολυλατρεμένος των Ελλήνων Moby φαίνεται να έχει φτάσει σε αδιέξοδο. Προφανώς δύσκολα ξανακυκλοφορεί άλμπουμ του βελινεκούς του “Play”, ωστόσο επειδή και μόνο αυτός ο καλλιτέχνης ονομάζεται Moby, δεν πρέπει να προτρέχουμε. Σίγουρα μέσα στα δεκάδες ακυκλοφόρητα τραγούδια που έχει δημιουργήσει, θα μας παρουσιάσει και ένα διαμάντι. Μέχρι τότε, μας λέει πως ειναι “Destroyed”.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου