Οι Monovine είναι τρεις τύποι που απλώς κάνουν αυτό που τους αρέσει. Παίζουν τη μουσική και συνθέτουν τα κομμάτια που εκείνοι γουστάρουν. Πρόκειται για τρία παιδιά από την Πάτρα, τους Στράτο (φωνή-κιθάρα), Φώντα (μπάσο) και Σωτήρη (ντραμς) - τον τελευταίο θα τον συναντήσετε και στο πλευρό των Θανάση Παπακωνσταντίνου και Φοίβο Δεληβοριά -, όπου φέτος κυκλοφόρησαν το πρώτο τους στούντιο δίσκο, με τίτλο “Cliché”. Βρώμικη ηλεκτρική κιθάρα, ντραμς που σπάνε τοίχους και δυνατά φωνητικά, ένας συνδυασμός που σε παραπέμπουν στις χρυσές εποχές της grunge των ‘90s.
Τραγούδια που σε πορώνουν και κολλάς όλο και πιο πολύ όσο τα ακούς. Με το “Ood” για πρώτο κομμάτι, ο δίσκος αυτόματα σε απογειώνει. Η συνέχεια είναι η ίδια, με το “Come Out” να ανεβάζει τα ντεσιμπέλ και να σε κάνει να βρίσκεσαι στη προηγούμενη δεκαετία, οπου βασίλευε η grunge-punk rock. Στη μέση του άλμπουμ συναντούμε μια πιο σκοτεινή πλευρά των Monovine με το “Hush Now Hush” να κρύβει περισσότερο στοιχεία ψυχεδέλειας και ένα αργό τέμπο που ταυτόχρονα κάνει να μοιάζει και γρήγορο.
Τα “Morning Song” και “Jesus Song”, ωστόσο, δεν μας αφήνουν να ηρεμήσουμε και αρχίζει πάλι το παρτυ της ηλεκτρικής κιθάρας και των τρελών φωνητικών. Στα ίδια επίπεδα κυμαίνεται και το τελευταίο κομμάτι “Bliss” με το riff να θυμίζει αρκετά το “In Bloom” των Nirvana. Προτού βιαστείτε, όμως, να κλείσετε τα ηχεία μετά το τελευταίο κομμάτι,υπάρχει ένα κρυφό τραγούδι. Μια εντελώς διαφορετική γεύση από αυτή που πήραμε κατά τη διάρκεια του άλμπουμ.
Οι Monovine κατάφεραν να μας επιστρέψουν στις όμορφες εποχές των Nirvana και του grunge. Σπάνια, αν όχι καθόλου, σήμερα κυκλοφορούν τέτοιες δισκογραφικές δουλειές και ειδικά από ελληνικό συγκρότημα και θέλει πραγματικά θράσος για να παίξεις τέτοια μουσική στις μέρες μας (ειδικά στην Ελλάδα). Αν σας αρέσει η grunge, σπεύσετε να ακούσετε τον συγκεκριμένο δίσκο, δεν θα το μετανιώσετε.
Τραγούδια που σε πορώνουν και κολλάς όλο και πιο πολύ όσο τα ακούς. Με το “Ood” για πρώτο κομμάτι, ο δίσκος αυτόματα σε απογειώνει. Η συνέχεια είναι η ίδια, με το “Come Out” να ανεβάζει τα ντεσιμπέλ και να σε κάνει να βρίσκεσαι στη προηγούμενη δεκαετία, οπου βασίλευε η grunge-punk rock. Στη μέση του άλμπουμ συναντούμε μια πιο σκοτεινή πλευρά των Monovine με το “Hush Now Hush” να κρύβει περισσότερο στοιχεία ψυχεδέλειας και ένα αργό τέμπο που ταυτόχρονα κάνει να μοιάζει και γρήγορο.
Τα “Morning Song” και “Jesus Song”, ωστόσο, δεν μας αφήνουν να ηρεμήσουμε και αρχίζει πάλι το παρτυ της ηλεκτρικής κιθάρας και των τρελών φωνητικών. Στα ίδια επίπεδα κυμαίνεται και το τελευταίο κομμάτι “Bliss” με το riff να θυμίζει αρκετά το “In Bloom” των Nirvana. Προτού βιαστείτε, όμως, να κλείσετε τα ηχεία μετά το τελευταίο κομμάτι,υπάρχει ένα κρυφό τραγούδι. Μια εντελώς διαφορετική γεύση από αυτή που πήραμε κατά τη διάρκεια του άλμπουμ.
Οι Monovine κατάφεραν να μας επιστρέψουν στις όμορφες εποχές των Nirvana και του grunge. Σπάνια, αν όχι καθόλου, σήμερα κυκλοφορούν τέτοιες δισκογραφικές δουλειές και ειδικά από ελληνικό συγκρότημα και θέλει πραγματικά θράσος για να παίξεις τέτοια μουσική στις μέρες μας (ειδικά στην Ελλάδα). Αν σας αρέσει η grunge, σπεύσετε να ακούσετε τον συγκεκριμένο δίσκο, δεν θα το μετανιώσετε.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου