Σάββατο 17 Σεπτεμβρίου 2011

Submarine / 17ες Νύχτες Πρεμιέρας

Βρισκόμαστε στο Σουόνσι της Ουαλίας και διανύουμε τη δεκαετία του ’90. Ο 15χρονος Όλιβερ Τέϊτ (Craig Roberts) ζει με τους γονείς του ήσυχα και καλά, μέχρι που έρχεται να εγκατασταθεί στη διπλανή μονοκατοικία ένας παλιός φίλος της μητέρας του (Sally Hawkins). Τότε, αρχίζει η σχέση μεταξύ της μητέρας του και του παλιού της φίλυο να αναζοπυρώνεται. Βγαίνουν βόλτες μαζί, τον παρακολουθεί στις παραστάσεις που δίνει, καθώς είναι δάσκαλος χορού. Ο πατέρας (Noah Taylor) μένει απαθής σε αυτό που συμβαίνει, μια και τον ενδιαφέρουν μόνο οι διαλέξεις του περί του θαλάσσιου περιβάλλοντος. Ωστόσο, ο Όλιβερ δεν το αφήνει έτσι και κάνει τα πάντα για να σώσει το γάμο των γονιών του.
 Κάπου εκεί, όμως, έρχεται ο έρωτας για τον 15χρονο, ο οποίος έρωτας ονομάζεται Τζορντάνα (Yasmin Paige). Θέλει πριν τα επόμενα γενέθλιά του, να χάσει την παρθενιά του, και για αυτό η μόνη που «αξίζει» για τον ίδιο τον Όλιβερ είναι η Τζορντάνα. Ενώ ζει τον μεγάλο – και πρώτο – έρωτα της ζωής του, έρχεται στο δίλημμα, να αφήσει πίσω τη σχέση του με την συμμαθήτριά του και να ασχοληθεί με την κρίση που έχει ξεσπάσει στο γάμο των γονιών του ή το αντίθετο; Επιλέγει το πρώτο και έτσι αναπόφευκτα η Τζορντάνα απογοητευμένη από τον Όλιβερ που δεν της στάθηκε στις δύσκολες στιγμές της, απομακρύνεται από κείνον. Από την άλλη, καταφέρνει, όμως, να σταθεί κοντά στους γονείς του και τελικά να σώσει την οικογένειά του από την κρίση που υπήρχε στο γάμο. 
 Με πολλά στοιχεία κωμωδίας, ο Richard Ayoade - στο ντεμπούτο του στον κινηματογράφο – μας παρουσιάζει μια γλύκιά δραματική ιστορία, από το ομώνυμο βιβλίο του Joe Dunthorn. Όμορφη σκηνοθεσία και φωτογραφία, με τρομερά τοπία να συνθέτουν το κολάζ της ταινίας. Η μουσική δεν γινόταν να είναι κακή, μια και την έχει επιμεληθεί ο Alex Turner των Arctic Monkeys, και προσδίδει τόνο συγκίνησης στις «δυνατές» στιγμές του φιλμ. Δικαίως πρέπει να θεωρείται από τις καλές ταινίες του 2011 και μια ταινία που αξίζει να δείτε. 

Blog Widget by LinkWithin

2 σχόλια:

Δυνατές εικόνες, ωραία μουσική και γλυκιά ιστορία. Μια διόρθωση μόνο, νομίζω ότι ο γκόμενος της μαμάς δεν ήταν δάσκαλος χορού αλλά μυστικιστής που έδινε διαλέξεις ή κάτι παρόμοιο.

Όντως πολύ γλυκιά ταινία και φυσικά τρομερή μουσική από τον Alex Turner των Arctic Monkeys. Όσον αφορά τον γκόμενο της μαμάς, δεν το θυμάμαι καλά (έχει περάσει ένας χρόνος). Ίσως θα πρέπει να την ξαναδώ!

Δημοσίευση σχολίου

Twitter Delicious Facebook Digg Stumbleupon Favorites More