Τέσσερις δίσκοι με αποκορύφωμα εκείνο του 2007, “The Reminder”, και η Καναδή Leslie Feist επιστρέφει φέτος με ολοκαίνουρια δισκογραφική δουλειά. Ο λόγος για το “Metals” που κάνει πρεμιέρα στην Αμερική στις 4 Οκτωβρίου. Ωστόσο, η 35χρονη τραγουδοποιός προσφέρει για ακρόαση ολόκληρο το άλμπουμ της, μέσω της επίσημης ιστοσελίδας της. Παρά τις εξαιρετικές κριτικές που είχε ο προηγούμενος δίσκος της και την αναγνωρισιμότητα που απόκτησε παγκοσμιως, η Feist δεν επηρεάστηκε από όλα αυτα τα διθυραμβικά λόγια και απομονώθηκε για να δημιουργήσει τα νέα της τραγούδια όπως εκείνη γνωρίζει καλύτερα.
Αίσθηση κάνει αμέσως το “Graveyard” που γίνεται «αρχοντικό» με τα φωνητικά πίσω από τη φωνή της Feist να δίνουν όμορφη τόνα. “How Come You Never Go There?” για τη συνέχεια, ίσως το ομορφότερο κομμάτι του δίσκου. Λίγο το baroque του τραγουδιού, λίγο τα φωνητικά που ανεβοκατεβαίνουν κάνουν το συγκεκριμένο σημείο το καλύτερο στα 50 λεπτά του “Metals”. Η ποικιλία οργάνων είναι εμφανή σε όλες τις δουλειές της Καναδής, όπως και στο “A Commotion” που ακούμε τα έγχορδα αλλά και τα πνευστά να δίνουν ένα γρήγορο και πιο δυνατό τέμπο. Η συνέχεια παραμένει στα ίδια επίπεδα, με τη Feist να κρατάει μια πιο «ήρεμη» στάση στα τραγούδια της. Προς το κλείσιμο του δίσκου, αίσθηση κάνουν τα “The Undiscovered First” και “Comfort Me”.
Χωρίς πολλές περίπλοκες και «έξυπνες» μελωδίες, αλλά με τη καταπληκτική, βελούδινη φωνή της, η Leslie Feist κυκλοφορεί έναν αρκετά όμορφο δίσκο, δείχνοντας πως δεν σταματάει εκεί που είχε βρεθεί, δηλάδή στη κορυφή. Το “Metals” μπορεί να αποδειχθεί δίσκος διαμάντι για το 2011 της indie pop.
Αίσθηση κάνει αμέσως το “Graveyard” που γίνεται «αρχοντικό» με τα φωνητικά πίσω από τη φωνή της Feist να δίνουν όμορφη τόνα. “How Come You Never Go There?” για τη συνέχεια, ίσως το ομορφότερο κομμάτι του δίσκου. Λίγο το baroque του τραγουδιού, λίγο τα φωνητικά που ανεβοκατεβαίνουν κάνουν το συγκεκριμένο σημείο το καλύτερο στα 50 λεπτά του “Metals”. Η ποικιλία οργάνων είναι εμφανή σε όλες τις δουλειές της Καναδής, όπως και στο “A Commotion” που ακούμε τα έγχορδα αλλά και τα πνευστά να δίνουν ένα γρήγορο και πιο δυνατό τέμπο. Η συνέχεια παραμένει στα ίδια επίπεδα, με τη Feist να κρατάει μια πιο «ήρεμη» στάση στα τραγούδια της. Προς το κλείσιμο του δίσκου, αίσθηση κάνουν τα “The Undiscovered First” και “Comfort Me”.
Χωρίς πολλές περίπλοκες και «έξυπνες» μελωδίες, αλλά με τη καταπληκτική, βελούδινη φωνή της, η Leslie Feist κυκλοφορεί έναν αρκετά όμορφο δίσκο, δείχνοντας πως δεν σταματάει εκεί που είχε βρεθεί, δηλάδή στη κορυφή. Το “Metals” μπορεί να αποδειχθεί δίσκος διαμάντι για το 2011 της indie pop.
1 σχόλια:
Διαμάντι δεν λες τίποτα! Το How come you never go there και το Undiscovered First μου έχουν γίνει εμμονή!
Δημοσίευση σχολίου