Η Νεφέλη δεν είναι μονάχη της στην ηχοφράφιση του δίσκου της. Έχει διαρκώς μαζί της τον πολυτιμότερο μουσικό βοηθό της, το βιολί. Η δύναμη των τραγουδιών βρίσκεται στο ότι δεν είναι κομμάτια για μία μόνο ακρόαση και το σημαντικότερο, ότι οι στίχοι είναι ελληνικοί (εκτός ενός τραγουδιού), πράγμα που δεν περιμένεις καθώς ακούς μια experimental – folk μελωδία. Το «Spedale» ανοίγει το δίσκο με όμορφο τρόπο, ενώ το αμέσως επόμενο «Το ρε και το μι από την ηρεμία» σε κάνει να φτιάχνεις τις εικόνες που έχει η νεαρή τραγουδοποιός στο κεφάλι της. Όμορφη στιγμή αποτελεί ο «Ο Μικρός Πρίγκηπας» και αρκετά συγκινητικοί οι στίχοι του «Χρήστου», ο οποίος φαίνεται να άφησε αυτό τον κόσμο νωρίς. Τα «μολύβια – κομάντος» κυμαίνονται στα ίδια επίπεδα σε όλη τη διάρκειά τους, κλείνοντας αυτο το μουσικό ταξίδι με το ομώνυμο κομμάτι τους.
Δεν υπάρχει καλύτερο πράγμα από το να ακούς δίσκους χαμηλού μπάτζετ και να βγαίνουν αριστουργήματα. Σε αυτη τη κατηγορία ανήκει ο δίσκος της Nefeli Walking Undercover, όπως μας συστήνεται η ίδια. Και αυτό επειδή αναφέρει πως γεννήθηκε στην Αθήνα, ζει ακόμα στην Αθήνα και περπατάει «υπό κάλυψη». Μετά τα εξαιρετικά «Μολύβια – κομάντος» δεν μπορώ να σκεφτώ τί να περιμένουμε στο μέλλον από τη Νεφέλη Λιούτα. Μάλλον κάτι ακόμη πιο όμορφο και το ίδιο - ή και παραπάνω - ώριμο.
1 σχόλια:
Ακούω τη Νεφέλη σε συνέντευξή της στο Τρίτο Πρόγραμμα (δεν ξέρω αν είναι απευθείας) και έχω εντυπωσιαστεί από το λόγο της. Πόσο δομημένη & ώριμη σκέψη έχει, το όμορφο και πλούσιο λεξιλόγιο της.
Μπράβο σου Νεφέλη! Είσαι παράδειγμα προς μίμηση όχι μόνο για τους νέους της ηλικίας σου ή και τα μικρότερα παιδιά αλλά ακόμα και για εμάς τους μεγαλύτερους.
Δημοσίευση σχολίου