Αποτελεί ιδρυτικό μέλος, μαζί με τον Alex Turner των Arctic Monkeys, στους The Last Shadow Muppets, όπου και γνώρισαν μεγάλη επιτυχία με τον μοναδικό δίσκο που έχουν κυκλοφορήσει μέχρι στιγμής. Ο λόγος για τον Miles Kane που κάνει το δικό του δισκογραφικό βήμα και αποφασίζει να κυκλοφορήσει το πρώτο του προσωπικό άλμπουμ. Έτσι, ακούμε όλο χαρά το “Colour of The Trap”, συνδυάζοντας αναπόφευκτα τους ήχους του με τις μελωδίες της μπάντας με την οποία καθιερώθηκε.
Αυτή η σύγκριση δεν μπορεί να μην γίνει, αφού από την πρώτη ακρόαση του δίσκου και μέχρι να τελειώσουν τα 12 κομμάτια ίσως να νομίσεις πως τόση ώρα άκουγες The Last Shadow Puppets ή Arctic Monkeys. Τα ριφάκια της κιθάρας θυμίζουν στο έπακρο το ύφος του “The Age of The Understatement” λες και ο Miles Kane δεν έχει βάλει το ελάχιστο από προσωπικής πινελιάς στον δίσκο. Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει πως το άλμπουμ είναι και άσχημο. Αρχικά, ανοίγει με τον καλύτερο τρόπο που ονομάζεται “Come Closer”, ένα φοβερό, χορευτικό τραγούδι. Αξιοσημείωτο σημείο αποτελεί το “Inhaler” και το “Rearrange” που είναι και singles. Δυστυχώς, τα υπόλοιπα κομμάτια δεν μπορούν να ανταποκριθούν στο ύψος του δίσκου, με αποτέλεσμα να μην δικαιώνουν μουσικά τον Βρετανό. Φυσικά η κίνησή του να κυκλοφορήσει τα δικά του τραγούδια με τον δικό του μουσικό τρόπο αξίζει χαιρετισμών, ασχέτως που μάλλον καλύτερα θα ήταν να επικεντρωθεί στο φοβερό πρότζεκτ των The Last Shadow Puppets.
Στον δίσκο υπάρχουν και δύο συνεργασίες. Στο “My Fantasy” συναντάμε τον Noel Gallagher στα φωνητικά, ενώ στο κάπου “Telepathy” θα βρούμε τον Alex Turner. Το “Colour of The Trap” έχει τα κομμάτια – επιτυχίες αλλά αυτό δεν το σώζουν. Εξάλλου, ο Miles Kane έχει αποδείξει το ταλέντο του μέσα από την μπάντα του.
Αυτή η σύγκριση δεν μπορεί να μην γίνει, αφού από την πρώτη ακρόαση του δίσκου και μέχρι να τελειώσουν τα 12 κομμάτια ίσως να νομίσεις πως τόση ώρα άκουγες The Last Shadow Puppets ή Arctic Monkeys. Τα ριφάκια της κιθάρας θυμίζουν στο έπακρο το ύφος του “The Age of The Understatement” λες και ο Miles Kane δεν έχει βάλει το ελάχιστο από προσωπικής πινελιάς στον δίσκο. Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει πως το άλμπουμ είναι και άσχημο. Αρχικά, ανοίγει με τον καλύτερο τρόπο που ονομάζεται “Come Closer”, ένα φοβερό, χορευτικό τραγούδι. Αξιοσημείωτο σημείο αποτελεί το “Inhaler” και το “Rearrange” που είναι και singles. Δυστυχώς, τα υπόλοιπα κομμάτια δεν μπορούν να ανταποκριθούν στο ύψος του δίσκου, με αποτέλεσμα να μην δικαιώνουν μουσικά τον Βρετανό. Φυσικά η κίνησή του να κυκλοφορήσει τα δικά του τραγούδια με τον δικό του μουσικό τρόπο αξίζει χαιρετισμών, ασχέτως που μάλλον καλύτερα θα ήταν να επικεντρωθεί στο φοβερό πρότζεκτ των The Last Shadow Puppets.
Στον δίσκο υπάρχουν και δύο συνεργασίες. Στο “My Fantasy” συναντάμε τον Noel Gallagher στα φωνητικά, ενώ στο κάπου “Telepathy” θα βρούμε τον Alex Turner. Το “Colour of The Trap” έχει τα κομμάτια – επιτυχίες αλλά αυτό δεν το σώζουν. Εξάλλου, ο Miles Kane έχει αποδείξει το ταλέντο του μέσα από την μπάντα του.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου