Στα 32 της χρόνια έχει περάσει από δύο συγκροτήματα ενώ από το 2008 – όπου και κυκλοφόρησε τον ντεμπούτο, ομώνυμο δίσκο της – ακολουθεί την δική της μουσική πορεία. Το πρώτο άλμπουμ αποτέλεσε το καλύτερο ξεκίνημα για την Ladyhawke που εκτοξεύθηκε στο παγκόσμιο μουσικό στερέωμα. Αρκετά singles κομμάτια χαρακτήρισαν την προηγούμενη δισκογραφική δουλειά της, η οποία μπορεί να χαρακτηριστεί το ελάχιστο αριστουργηματική. Φέτος ήρθε η σειρά για τον δεύτερο προσωπικό δίσκο της τραγουδοποιού από τη Νέα Ζηλανδία, με τον τίτλο “Anxiety”.
Μπορεί να έκανε τέσσερα χρόνια για να επιστρέψει δισκογραφικά η Phillipa Margaret Brown αλλά το “Anxiety” είναι εδώ με τις καλύτερες προθέσεις για τους οπαδούς της (θα έχει πολλούς οπαδούς πλέον υποθέτω). Αρκετά όμορφος συνδυασμός new wave ήχων με ροκ αλτερνατίβας είναι το όλο σκηνικό του άλμπουμ, το οποίο σίγουρα δεν περνάει απαρατήρητο. Τα δέκα τραγούδια του δίσκου τα λες πιασάρικα, ωστόσο δεν υπάρχει κάτι που θα σου μείνει ή ένα κομμάτι που ξεχωρίζει. Το πρώτο single “Black, White & Blue” αποτέλεσε έναν καλό πρόλογο για το άλμπουμ, όπως και το “Sunday Drive” που ακολούθησε την ίδια πορεία με το πρώτο κομμάτι.
Από τη μία, ο δίσκος σε όλη την διάρκειά του δεν σε ξενερώνει κάπου. Από την άλλη, βέβαια, δεν θα σε εντυπωσιάσει. Η Ladyhawke είναι μια εξαιρετική τραγουδοποιός που φαίνεται να γνωρίζει τι θέλει να βγάλει προς τα έξω μουσικά. Ο προηγούμενος δίσκος ήταν πολύ όμορφος σε αντίθεση με τον φετινό ο οποίος φάνηκε κατώτερος των (μουσικών) περιστάσεων.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου