Γιάννης Χαρούλης – Μαγγανείες

Μετά από πολλές καθυστερήσεις και τουλάχιστον ένα χρόνο αναμονής από την ανακοίνωση της κυκλοφορίας του, ο δίσκος του Γιάννη Χαρούλη επιτέλους κυκλοφορεί. Ο νεαρός τραγουδοποιός που έχει εντυπωσίασει με τις συνθέσεις του αλλά και με την ερμηνεία του, όπου θυμίζει πολύ Νίκο Ξυλούρη (αυτό δεν θεωρείται αυτόματα και καλό όμως), μετά τα δύο πρώτα άλμπουμ του επιστρέφει δισκογραφικά με τις «Μαγγανείες». Ωστόσο, η διαφορά με τις προηγούμενες δουλειές του Κρητικού έγκειται στο γεγονός πως στον καινούριο δίσκο συνεργάζεται με τον Θανάση Παπακωνσταντίνου ("Ο Ελάχιστος Εαυτός"). Στίχοι και μουσική, δηλαδή, είναι του καταπληκτικού Θανάση που μας έχει χαρίσει απίστευτες συνθέσεις τις τελευταίες δύο δεκαετίες. Οπότε, και μόνο που φιγουράρει το όνομα του Λαρισαίου τραγουδοποιού στο άλμπουμ, του δίνει αυτόματα μια άλλη δυναμική.

Τα τραγούδια στην πλειοψηφία τους έχουν ακουστεί πολλές φορές στις συναυλίες του Χαρούλη και του Παπακωνσταντίνου, με αποτέλεσμα να είναι γνωστά πριν κυκλοφορήσουν όλα μαζί σε ένα σύνολο. Επειδή, όμως, πάντα η στούντιο εκτέλεση είναι διαφορετική και οι ενορχηστρώσεις πολύ πιο πλούσιες, η ακρόαση του δίσκου θεωρείται απαραίτητη (πόσο μάλλον όταν η αναμονή για την ακρόαση διαρκεί ένα ολόκληρο χρόνο). Ο δίσκος ανοίγει με την ηρεμία των «Αγίων» ενώ η «Ανεμόσκαλα» αμέσως μετά ανεβάζει τον ρυθμό. Οι «Οδοιπόροι» σε κάνουν να χαίρεσαι που υπάρχουν άνθρωποι όπως ο Χαρούλης και ο Παπακωνστανίνου, οι οποίοι εισχωρούν κατά κάποιο τρόπο στην παράδοσή μας και την «πειράζουν» με τον ορθό τρόπο. Σειρά έχει το «Σκουλαρίκι», το πιο πολυπαιγμένο κομμάτι στις συναυλίες. Αρκετά ανεβαστικό με το λαούτο να παίρνει φωτιά και τον χαρακτηριστικό ήχο του καζούρου που χρησιμοποιεί στο συγκεκριμένο τραγούδι ο Χαρούλης να δίνει τον ρυθμό. Η ηχογράφηση του συγκεκριμένου κομματιού πραγματοποιήθηκε ζωντανά στον Σταυρό του Νότου.

Στη συνέχεια, συναντάμε για πρώτη φορά την πολίτικη λύρα και τον Σωκράτη Σινόπουλο στους παραδοσιακούς στίχους του «Μια μάνα που’ χε ένα γιο» ενώ το ομώνυμο τραγούδι του δίσκου αποτελεί και την κορυφή του. Η συγκλονιστική ερμηνεία του Χαρούλη σε συνδυασμό με την τρομερή μουσική του Θανάση που σου καρφώνεται στο μυαλό, προκαλεί μια ανατριχίλα. Προς το τέλος του άλμπουμ ξεχωρίζει ο «Ακίνητος» αλλά και η όμορφη επανεκτέλεση του «Ραμόν».
Ενορχηστρωτικά οι «Μαγγανείες» δεν αποτελούν ένα εξαιρετικό πόνημα. Οι ερμηνείες του Γιάννη Χαρούλη είναι αυτό που μένει σίγουρα στο τέλος. Φυσικά, και χρειάζονται συγχαρητήρια στην μπάντα του Κρητικού για την προσπάθειά της, αφού στην ουσία ηχογραφούν την πρώτη ολοκληρωμένη δισκογραφική δουλειά τους όλοι μαζί. Για τους στίχους δεν χρειάζεται να πούμε κάτι από τη στιγμή που είναι γραμμένοι από τον Θανάση Παπακωνσταντίνου. Οι "Μαγγανείες" είναι ένας όμορφος δίσκος, με αγαπημένα τραγούδια που χιλιοτραγουδιούνται στις συναυλίες των δύο τραγουδοποιών, αλλά μέχρι εκεί.

Posted in: Γιάννης Χαρούλης,Δισκοκριτικη,ελληνικη μουσικη,Θανάσης Παπακωνσταντίνου,Μουσική