Sigur Ros – Valtari

Βρίσκονται στην δισκογραφία εδώ και 15 χρόνια. Ποτέ δεν αναζήτησαν την δημοσιότητα, ποτέ δεν διαφημίστηκαν άσκοπα, ποτέ δεν προσπάθησαν να συνθέσουν κάτι για να εντυπωσιάσουν. Πλέον έχουν γίνει γνωστοί σε παγκόσμιο επίπεδο μονάχα με την μουσική τους. Το κατάφεραν με την «αλήθεια» που κρύβει η μουσική τους αλλά και με την αυθεντικότητα που έχουν οι ίδιοι. Αποτελούν μουσικό πρότυπο για πολλές μπάντες από αρκετές χώρες ενώ τον δρόμο που χάραξαν ακολουθούν με επιτυχημένο τρόπο οι Rokkuro που έχουν ήδη αποκτήσει το δικό τους φανατικό κοινό. Ο λόγος για τους Ισλανδούς Sigur Ros που πλέον έχουν γράψει την δική τους ιστορία στην παγκόσμια μουσική σκηνή και συνεχίζουν να συνθέτουν μελωδίες από έναν άλλον πλανήτη, τον δικό τους.

Τέσσερα χρόνια μετά το “Með suð í eyrum við spilum endalaust” (μακάρι να μπορούσα και να το προφέρω) η 4μελής μπάντα από την πρωτεύουσα της Ισλανδίας επιστρέφει με οκτώ καινούρια τραγούδια, στον δίσκο με τον τίτλο “Valtari”. Μας είχαν «προειδοποιήσει» πριν λίγους μήνες, με το live άλμπουμ “Inni” που είχαν κυκλοφορήσει, πως φέτος είναι η χρονιά της δισκογραφικής τους επιστροφής. Οι ατμοσφαιρικές μελωδίες δεν γινόταν να μην υπάρχουν και σε αυτή τη δουλειά του συγκροτήματος, με το ηλεκτρονικό στοιχείο να ξεπηδά από το πουθενά ακόμη περισσότερο από τα προηγούμενα άλμπουμ, όπως είχε «διαπιστώσει» μετά την ηχοφράφηση και ο ίδιος ο frontman, Jonsi. Το “Eg Anda” κάνει το ξεκίνημα του δίσκου με την μακροσκελή μελωδική εισαγωγή του η οποία σταδιακά πιάνει έναν ρυθμό με την ηλεκτρική κιθάρα και με τα λόγια που μπαίνουν. Όμορφη στιγμή του δίσκου αποτελεί το “Varuo” το οποίο προς το τέλος του μπλέκει στις απαλές νότες τα ρυθμικά κρουστά, πράγμα που το κάνει δυναμικά όμορφο. Με τον ίδιο τρόπο ενορχηστρώνεται και το επόμενο κομμάτι, “Rembihnutur”, ενώ από κει και πέρα επικρατεί η συνηθισμένη Sigur Ros ηρεμία. Μια μουσική ηρεμία απίστευτη, με τα φωνητικά να σου χαϊδεύουν το τύμπανο και τις ατμοσφαρικές μελωδίες να σε ταξιδεύουν.

Στο “Valtari” είναι εμφανής η απουσία των δυνατών κρουστών και του μπάσου, όργανα τα οποία έδιναν μια δυναμική στα κομμάτια των Ισλανδών. Μπορεί με τα Ισλανδικά να μην καταλαβαινούμε οι περισσότεροι απολύτως τίποτα, ωστόσο η απαλότητα των τραγουδιών και η αρμονία με τις γλυκές μελωδίες κάνουν τα λόγια οικεία στο άκουσμα. Πλέον για να ακούσεις Sigur Ros δεν χρειάζονται ενδοιασμοί. Ξέρεις πως το υλικό που ηχογραφούν είναι άρτια προσεγμένο και σε μεγάλο βάθος εμπνευσμένο. Μπορεί το “Valtari” να μην αποτελέσει τον δίσκο ορόσημο για το συγκρότημα και να μην εντυπωσιάσει πλήρως τους οπαδούς του, ωστόσο είναι ένας πολύ καλός δίσκος.

Posted in: Δισκοκριτικη,Μουσική,experimental,post rock,Sigur Ros