Pieta

Ο Λι Κανγκ Ντο μαζεύει χρήματα από εργαζομένους που χρωστάνε σε ιδιωτικά δάνεια για λογαριασμό τοκογλύφων. Όταν εκείνοι δεν διαθέτουν τα λεφτά τότε ο νεαρός προβαίνει σε βίαιες πράξεις εναντίον τους, με αποτέλεσμα να τους προκαλεί ανεπανόρθωτες σωματικές βλάβες. Ξαφνικά, εισβάλλει στην ζωή του μια γυναίκα, η οποία ισχυρίζεται πως είναι η μητέρα του που ποτέ δεν είχε γνωρίσει. Ενώ αρχικά ο Λι Κανγκ Ντο δεν θα δώσει σημασία στο γεγονός, στην συνέχεια αρχίζει να αλλάζει χαρακτήρα καθώς βλέπει πως η γυναίκα είναι όντως η μητέρα του και μαζί αλλάζει και τα συναισθήματά του. Κάπου εκεί, όμως, θα μπλεχτεί ανάμεσα στα ηθικά διλήμματα και οι συνέπειες στην ζωή μητέρας και γιου θα είναι απρόβλεπτες.

Ο κορεάτικος κινηματογράφος μας έχει συνηθίσει σε τέτοιου είδους ταινίες, οπότε το “Pieta” δεν μπορεί να θεωρηθεί έκπληξη. Η πλοκή είναι πολύ καλή ενώ η σκηνοθεσία είναι λιτή και απέριτη, δηλαδή ό, τι πρέπει για να μπεις στο «ψυχρό» και σκληρό κλίμα του φιλμ. Οι διάλογοι δεν είναι πολλοί και μακροσκελείς ενώ μέσα από αυτούς βγαίνουν συζητήσεις για το τί είναι ο θάνατος, η χαρά και τελικά αν ο άνθρωπος χρειάζεται το χρήμα. Επίσης, η ελάχιστη μουσική επένδυση που υπάρχει προσδίδει μια πιο «ωμή» εικόνα στο μουντό σκηνικό του σκηνοθέτη.

Η βία υπάρχει καθ’ όλη την διάρκεια της ταινίας, άλλοτε σωματική και άλλοτε ψυχολογική. Ενώ το πρώτο μισό κυλάει μονάχα με την βία που προκαλεί ο πρωταγωνιστής, στο δεύτερο μισό η ιστορία γίνεται αρκετά πολύπλοκη καθηλώνοντάς σε. Παρόλο την βία, από το “Pieta” αναδύεται η τρυφερή ιστορία μητέρας και γιου χωρίς φυσικά να γίνεται ένα κοινότυπο μελόδραμα. Και αυτό, διότι η ταινία αγγίζει συναισθήματα όπως ο οίκτος, η συμπόνια, η εκδίκηση, η κάθαρση. Όλα αυτά συνδυασμένα με το θρησκευτικό στοιχείο καθώς η λέξη Pieta συμβολίζει την Παναγία να κρατάει στην αγκαλιά της τον πεθαμένο Ιησού.

Μετά από μια σειρά ταινιών που με κύριο οδηγό έχει την εκδίκηση, ο Κορεάτης σκηνοθέτης επιστρέφει με ένα φιλμ στο οποίο οι ερμηνείες είναι το λιγότερο φανταστικές. Ο Kim Ki-duk παρουσιάζει μια εξαιρετική ταινία που σε αγγίζει, σε ανατριχιάζει αλλά και που σου περνάει σκέψεις όσον αφορά την κοινωνία και την ζωή. Αν αντέχεις την βία στην γενική της μορφή που ασκείται τότε το “Pieta” είναι η ταινία σου. Τέλος, το φιλμ κέρδισε φέτος το Χρυσό Λιοντάρι στο φεστιβάλ της Βενετίας.

Posted in: drama,Kim Ki-duk,Movies,Review