Dido – Girl Who Got Away

Τέλη της δεκαετίας του ’90 κάνει την εμφάνισή της στα δισκογραφικά δρώμενα. Με το ντεμπούτο της άλμπουμ είχε ενθουσιάσει ενώ το όνομά της έγινε πασίγνωστο με τη συνεργασία της με τον Eminem (τότε που ο γνωστός ράπερ ήταν στα καλύτερά του). Πολλές οι επιτυχίες για την ερμηνεύτρια, η οποία τρία χρόνια αργότερα κυκλοφόρησε το εξαιρετικό “Life for Rent” και πλέον αποτελούσε ένα πολύ «καυτό» όνομα στην παγκόσμια pop κοινότητα. Ωστόσο, η συνέχεια δεν ήταν και η καλύτερη καθώς χρειάστηκαν πέντε ολόκληρα χρόνια για την επόμενη δισκογραφική δουλειά της, η οποία πέρασε απαρατήρητη. Ο λόγος για την Dido, που φέτος πραγματοποιεί το δισκογραφικό της comeback με τον τέταρτο δίσκο της.

Κατά πόσο μπορεί κάποιος να στοιχηματίζει στην Dido; Δε γνωρίζω αλλά η Αγγλίδα ερμηνεύτρια με το προηγούμενο πόνημά της δεν δείχνει πως μπορεί να γυρίσει στις παλιές καλές εποχές, όπου κυκλοφορούσε ραδιοφωνικά pop hitακια. Παρόλο αυτά, η συχνότητα με την οποία η Dido επανέρχεται στην δισκογραφία δεν είναι μεγάλη και αυτό κάνει την κυκλοφορία πιο «ενδιαφέρουσα». Τα δύο πρώτα singles που έχουν βγει ήδη κάνουν την αρχή για τον δίσκο, με το πρώτο “No Freedom” να μην σου λέει και πολλά ενώ αντιθέτως το “Let Us Move On” διαθέτει το κατιτίς του που θα σε τραβήξει (ίσως να είναι και το hip hop στοιχείο που περιλαμβάνει). Επόμενη στάση που κεντρίζει το ενδιαφέρον είναι το “Blackbird” με το χαμηλό πλην όμως γρήγορο beat του που προς το τέλος ξεσπάει σε ολοένα και πιο γρήγορο.

Στη συνέχεια, η πολύ γλυκιά φωνή της Dido σε συνδυασμό με την μοναχική παρουσία του πιάνου συνθέτουν το “Sitting on the Roof of the World” ενώ αργότερα ξαναμπαίνει το beat στα τραγούδια. Το “End of Night” ξεχωρίζει από τα υπόλοιπα με τον ελαφρύ χορευτικό ρυθμό όπως και το “Loveless Heart”. Με το ίδιο ύφος κινούνται και τα επόμενα κομμάτια με μοναδική διαφορά το “Sex Tonight” με τα πνευστά να δίνουν μια groovy διάθεση. Το “Girl Who Got Away” είναι σίγουρα καλύτερο από τον προηγούμενο δίσκο και αυτό είναι ένα σημάδι πως η Dido μπορεί να επιστρέψει σε υψηλό επίπεδο. Ωστόσο, δεν είναι αρκετό για να επιστρέψουμε σε εποχές του “Life for Rent”, εκεί όπου η Βρετανίδα έβγαζε εξαιρετικά τραγούδια.

Posted in: Δισκοκριτικη,Μουσική,alternative pop,alternative rock,Dido,pop