Επίθεση χωρίς εχθρικά συναισθήματα ενάντια σε ότι μας «χαλάει». Αυτή την ερμηνεία έχουν δώσει οι Ελελεύ για το όνομά τους. Όλα ξεκίνησαν από τον Βαγγέλη Βέκιο, μέλος των Μουσικών Ταξιαρχών, όπου μαζί με τους Αλέκο Αράπη, Χρήστο Καψαλάκη και Μαρία Πανοσιάν σχημάτισαν το εν λόγω μουσικό συγκρότημα. Το ομώνυμο άλμπουμ του αθηναϊκού γκρουπ έκανε αίσθηση, χωρίς την μεγάλη προώθηση. Οι καλοί δίσκοι δεν είναι δύσκολο να γίνουν και γνωστοί. Έτσι, η τετραμελής μπάντα δημιούργησε την πρώτη της ολοκληρωμένη δισκογραφική δουλειά της.
Καθαρό ροκ με δυνατές τις παρουσίες της ηλεκτρικής κιθάρας και των ντραμς αλλά και το πάντρεμα με την παραδοσιακή ελληνική μουσική θα βρούμε στον δίσκο. Σε αρκετά σημεία συναντούμε μπουζούκι και μπαγλαμά,με το αποτέλεσμα να είναι πολύ όμορφο. Φυσικά, με την πρώτη ακρόαση θα σου μείνει η καταπληκτική φωνή της Μαρίας Πανοσιάν.
Στο ίδιο ύφος κυλάει ολόκληρο το άλμπουμ με ξεκίνημα με το «Ο κόσμος που έσπαγε». Συνέχεια με το «Έλα» και το «Μη βιαστείς», αλλά και την «Κοκκινοσκουφίτσα», ένα τραγούδι με πολύ έξυπνους στίχους. Το «Δεμένοι» ξεχωρίζει από τον δίσκο,όπως και το «11 Σεπτέμβρη» προς το κλείσιμο του «Ελελεύ».
Ένας δίσκος που αξίζει να κάτσεις να τον ακούσεις. Οι στίχοι που έχουν να σου πουν πράγματα, σε συνδυασμό με την όμορφη και απλή ροκ σχηματίζουν ίσως το καλύτερο ντεμπούτο άλμπουμ για ένα συγκρότημα.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου