Πολλές φορές οι φιλίες γίνονται πολύ δυνατές χωρίς καν να γνωριστούν οι άνθρωποι μεταξύ τους από κοντά. Δύο άνθρωποι γνωρίζονται μέσω αλληλογραφίας, ο ένας στην Αυστραλία και ο άλλος στη Νέα Υόρκη. Ο λόγος για την 8χρονη Μαίρη που μεγαλώνει στην έγχρωμη μεγαλόνησο και τον 44χρονο Μαξ που ζει στην ασπρόμαυρη αμερικανική μεγαλούπολη. Δεν εχουν τίποτα κοινό αυτόι οι δύο άνθρωποι, εκτός από ένα, βρίσκονται στο περιθώριο και στα πρόθυρα βαριάς κατάθλιψης. Το κοριτσάκι μεγαλώνει με τους γονείς της, οι οποίοι όμως δεν της δίνουν καμία σημασία. Η αλκοολική μητέρα δεν ενδιαφέρεται ούτε για το φαγητό του παιδιού, ενώ ο πατέρας προτιμάει να περνάει τη μέρα του στο υπόγειο παρέα με τα βαλσαμωμένα πουλιά του. Από την άλλη, ο Μαξ που πηγαίνει στο σύλλογο «Ανώνυμοι Παχύσαρκοι» αποφεύγει να αναπτύξει φιλίες και να κάνει γνωριμίες. Έχει μονάχα έναν φίλο, ο οποίος είναι αόρατος.
Αρχίζουν, λοιπόν, να στέλνει γράμματα ο ένας στον άλλον, με αποτέλεσμα να χτιστεί σταδιακά μια φιλία. Ανταλλάσουν απόψεις, μοιράζονται μέσω των φακέλων γλυκά, φτάνοντας στο σημείο να περιμένει ο ένας με μεγάλη ανυπομονεσία το γράμμα του άλλου. Αυτή η διαδικασία κρατάει χρόνια και εμείς παρακολουθούμε πώς η Μαίρη περνάει στην εφηβεία και ο Μαξ στα γεράματα. Η φιλία περνάει από αρκετά κύματα, ο καθένας δοκιμάζεται και προσπαθεί να αντιμετωπίσει τις φοβείες του. Και ενώ στην αρχή οι δύο χαρακτήρες μας φαίνονται αλλόκοτοι, στη συνέχεια της ταινίας θα καταλάβουμε πως αυτοί είναι οι φυσιολογικοί. Και αυτό, διότι βλέπουμε πως ο Μαξ φωνάζει στους συνπολίτες του να μην πετάνε τα σκουπίδια, πράγμα «αλλόκοτο» στις μέρες μας.
Η ταινία σε κρατάει σε όλη της διάρκεια, με το χιούμορ που παρουσιάζει σε αρκετές περιπτώσεις. Στο τέλος δε γίνεται να μην συγκινηθείς και να μην σε αγγίξει το φιλμ. Ο Adam Elliot καταφέρνει να μας βάλει στο κόσμο του, ένα κόσμο που είναι πραγματικός και μας κάνει να σκεφτούμε περισσότερο ανθρώπινα, πράγμα που μας λείπει. Πρωτότυπο animation που επεξεργάζεται τη φιλία, μόνο αυτό αξίζει να τη δει καποιος την ταινία.
Αρχίζουν, λοιπόν, να στέλνει γράμματα ο ένας στον άλλον, με αποτέλεσμα να χτιστεί σταδιακά μια φιλία. Ανταλλάσουν απόψεις, μοιράζονται μέσω των φακέλων γλυκά, φτάνοντας στο σημείο να περιμένει ο ένας με μεγάλη ανυπομονεσία το γράμμα του άλλου. Αυτή η διαδικασία κρατάει χρόνια και εμείς παρακολουθούμε πώς η Μαίρη περνάει στην εφηβεία και ο Μαξ στα γεράματα. Η φιλία περνάει από αρκετά κύματα, ο καθένας δοκιμάζεται και προσπαθεί να αντιμετωπίσει τις φοβείες του. Και ενώ στην αρχή οι δύο χαρακτήρες μας φαίνονται αλλόκοτοι, στη συνέχεια της ταινίας θα καταλάβουμε πως αυτοί είναι οι φυσιολογικοί. Και αυτό, διότι βλέπουμε πως ο Μαξ φωνάζει στους συνπολίτες του να μην πετάνε τα σκουπίδια, πράγμα «αλλόκοτο» στις μέρες μας.
Η ταινία σε κρατάει σε όλη της διάρκεια, με το χιούμορ που παρουσιάζει σε αρκετές περιπτώσεις. Στο τέλος δε γίνεται να μην συγκινηθείς και να μην σε αγγίξει το φιλμ. Ο Adam Elliot καταφέρνει να μας βάλει στο κόσμο του, ένα κόσμο που είναι πραγματικός και μας κάνει να σκεφτούμε περισσότερο ανθρώπινα, πράγμα που μας λείπει. Πρωτότυπο animation που επεξεργάζεται τη φιλία, μόνο αυτό αξίζει να τη δει καποιος την ταινία.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου