Απ’ τα κόκαλα βγαλμένα

Το ελληνικό δημόσιο δε χρειάζεται να μας συστηθεί. Όλοι γνωρίζουμε πώς είναι αυτή η πραγματικότητα στις μέρες μας και πώς κυλάει μέσω των Ελλήνων. Ο Γιώργος Σπυράτος (Αργύρης Ξάφης) είναι ειδικευόμενος γιατρός και ξεκινάει την καριέρα του από το δημόσιο νοσοκομείο «Άγιοι Πάντες». Από τη πρώτη στιγμή που θα πατήσει το πόδι του στο νοσκομείο, θα αντικρύσει μια κατάσταση μπάχαλο. Γιατροί, νοσοκόμες, νοσηλευτές, ακόμα και ασθενείς «συνεργάζονται» για να περνάνε όλοι τους καλά. Ο Γιώργος προσπαθεί να προσαρμοστεί σε αυτές τις κωμικοτραγικές συνθήκες και να μαζέψει τα ασυμάζευτα.

 Πόσο, όμως, θα αντέξει σε αυτό τον αγώνα δρόμου; Προσπαθεί να είναι όσο περισσότερο έντιμος γίνεται,ωστόσο οι καταστάσεις που υπάρχουν στους «Άγιους Πάντες» δεν τον αφήνουν. Με τη πάροδο του χρόνου και έχοντας προσαρμοστεί, αρχίζει και δένεται με τον συνάδελφό του (Δημήτρης Ήμελλος), δημιουργώντας φιλία. Μελανά σημεία στη πορεία του αποτελούν οι συνεχείς, άσκοπες παρατηρήσεις του κύριου χειρούργου, λόγω εμπάθειας. Μέσα από τα ατυχήματα που συμβαίνουν στο νοσοκομείο, δεν θα αγαπήσει το ελληνικό δημόσιο, αλλά τους ανθρώπους του.

 Ο Σωτήρης Γκορίτσας παρουσιάζει το ελληνικό δημόσιο, την εποχή της δραχμής. Ο ήρωάς του, ξεκινά την επαγγελματική του καριέρα με όνειρα και φτάνει να προσπαθεί να αντιμετωπίσει την πραγματικότητα στη δημόσια υγεία. Με αρκετά σημεία χιούμορ, η ταινία κυλάει όμορφα. Ωστόσο, η τρύπα στο σενάριο δεν καλύπτεται. Από τις πρώτες σκηνές παρακολουθούμε το δράμα του νοσοκομειακού δημοσίου, ενώ αυτό ανακυκλώνεται συνεχώς σε όλη τη διάρκεια, χωρίς να οδηγεί κάπου. Σωσίβιο για το σώσιμο της ταινίας, οι ηθοποιοί που απογειώνουν τους χαρακτήρες που ενσαρκώνουν (Βαγγέλης Μουρίκης, Κώστας Μπερικόπουλος, Μπέσυ Μάλφα, Γεράσιμος Σκιαδαρέσης).

Posted in: Βαγγέλης Μουρίκης,comedy,Movies,Review