Ο David Fincher πήρε το ήδη αρκετά καλό πρωτότυπο, και χωρίς να ξεφύγει στο ελάχιστο, κατάφερε να σε κάνει να δεις ξανά την ίδια ταινία χωρίς να βαρεθείς στιγμή. Του αξίζουν πολλοί πόντοι για τους καταπληκτικούς, για άλλη μια φορά σε ταινία του, τίτλους αρχής.
10) David Fincher – The Girl with the Dragon Tattoo
 |
| Γίνεται κάθε ταινία του να έχει δύο τίτλους αρχής? |
Ο Jeff Nichols στο
Take Shelter κρύβει διαρκώς νοήματα πίσω από τα πλάνα του και, όπως και στο τέλος του, αφήνει τον θεατή να διαλέξει πια πλευρά του Donnie προτιμά.
9) Jeff Nichols – Take Shelter
 |
| Ένα αστέρι γεννιέται |
Πολλά κομμάτια φαινομενικά ξεχωριστά μεταξύ τους αλλά μαεστρικά συνδεδεμένα από τον Steven Soderbergh στο
Contagion. Αν είχε τολμήσει να δώσει περισσότερο νεύρο στα πλάνα του τότε θα μιλάγαμε για πολύ καλύτερη ταινία.
8) Steven Soderbergh – Contagion
 |
| Ο υποχόνδριος |
Με το γνωστό, από το Let the Right One In, αργό ύφος του ο Tomas Alfredson μας βάζει μέσα στον κόσμο της κατασκοπίας στο Tinker Tailor Soldier Spy.
7) Tomas Alfredson – Tinker Tailor Soldier Spy
 |
| Ταλέντο στην αφάνεια |
Με βοήθεια το πολύ καλό ομότιτλο βιβλίο, η Lynne Ramsay κόβοντας και ράβοντας τα χρονικά κομμάτια της ζωής της Eva, δημιουργεί μια τρομερή αντιπαράθεση και ερωτήματα με τελικό δέκτη τον θεατή.
6) Lynne Ramsay – We need to talk about Kevin
 |
| Picasso wannabe |
Σε μια ιστορία με πολλά και μπερδεμένα μυστήρια, ο Denis Villeneuve αριστουργηματικά ξεδιπλώνει αργά το παρελθόν μέχρι την τελική κάθαρση.
5) Dennis Villeneuve – Incendies
 |
| Αντί για 700 επεισόδια, μια ολοκληρωμένη ταινία |
Θέλει πολλά κότσια για να αποφασίσεις να γυρίσεις ασπρόμαυρη και βουβή ταινία στην εποχή των εφέ και του 3D. Ο Michel Hazanavicius δημιουργεί μια ταινία που για διάφορους λόγους δεν σε αφήνει στιγμή χωρίς το χαμόγελο στα χείλη.
4) Michel Hazanavicius – The Artist
 |
| Νοσταλγός |
Όταν μπορείς να βγάλεις το καλύτερο από τους ηθοποιούς σου, όταν ασχολείσαι με ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα του πλανήτη αλλά και δικό σου, όταν οι σκηνές σου έχουν με ανεξίτηλη στάμπα το όνομά σου και σε λατρεύουν φανατικά οι θαυμαστές σου, τότε με το να δημιουργείς επιτηδευμένα σκάνδαλα μόνο κακό στον εαυτό σου κάνεις.
3) Lars Von Trier – Melancholia
 |
| Μυαλό αλλιώς Dachau γρήγορα |
Είναι μακράν ο πιο αδικημένος σκηνοθέτης της φετινής χρονιάς. Η δουλειά του στο Tree of Life είναι μαγευτική, από τα πλάνα του super nova μέχρι τους συναισθηματικούς δεσμούς του γιού με τον πατέρα, καταλαβαίνεις ότι η ταινία είναι μοναδική.
2) Terrence Malick – The Tree of Life
 |
| Ποιητής! |
Το
Drive θα μπορούσε πολύ εύκολα, με κάποιες λάθος επιλογές να χαρακτηριστεί τουλάχιστον υπερβολικό. Ο Nicolas Winding Refn όμως κρατάει τις τέλειες ισορροπίες, και με σκηνές όπως του αρχικού κυνηγητού και του ασανσέρ, δημιουργεί ίσως την καλύτερη ταινία της χρονιάς.
1) Nicolas Winding Refn – Drive
 |
| You Rock! |
.png)
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου