Δύο γεμάτες δεκαετίες στις μουσικές επάλξεις βρίσκεται ο Κωνσταντίνος Βήτα, ο οποίος φαίνεται να μην στερεύει ποτέ από καινούριες μελωδίες και φρέσκα beat-άκια. Μαζί με τον Μιχάλη Δέλτα και τον Αντώνη Πι αποτελούσαν τους Στέρεο Νόβα, το πιο επιδραστικό ελληνικό συγκρότημα στον χώρο της ηλεκτρονικής μουσικής που άνοιξε τους ορίζοντες και σε άλλους καλλιτέχνες να ασχοληθούν με το συγκεκριμένο είδος. Μετά από την διάλυσή τους, ο Κωνσταντίνος Βήτα ακολούθησε προσωπική πορεία η οποία συνεχίζει μέχρι και σήμερα. Έχει κυκλοφορήσει αισίως 6 άλμπουμ ενώ φέτος την άνοιξη σειρά έχει ο έβδομος δίσκος του, με τίτλο «Χρυσαλλίδα».
Στίχοι που ασχολούνται με την καθημερινότητα, τα γεγονότα των τελευταίων καιρών αλλά και την ανεμελιά στολίζουν τα 13 τραγούδια του δίσκου. Ο μελαγχολικός ρυθμός και γενικά το αργό τέμπο που μας έχει συνηθίσει ο Βήτα πάνω από τα ηλεκτρονικά του μαραφέτια, λείπει στην φετινή δισκογραφική του δουλειά. Πράγμα πολύ καλό (επιτέλους δηλαδή) διότι προσωπικά δεν άντεχα τόση μαυρίλα να σκεπάζει τα beats. Επίσης, η κιθάρα δεν λείπει που σε συνδυασμό με τα beat-άκια δημιουργούν ένα όμορφο ηχητικό αποτέλεσμα. Όπως και να το κάνουμε, η εποχή των Στέρεο Νόβα δεν επιστρέφει τώρα. Μια εποχή που το είδος της ηλεκτρονικής μουσικής άνθιζε με τον ομορφότερο τρόπο. Από την άλλη βέβαια, η προσωπική κατάθεση ψυχής του Κ. Βήτα στα κομμάτια του, μονάχα σεβαστή μπορεί να χαρακτηριστεί.
Η «Χρυσαλλίδα» μπορεί να μην αποτελεί έναν από τους καλύτερους προσωπικούς δίσκους του Κωνσταντίνου Βήτα. Ωστόσο, είναι μια ενδιαφέρουσα μουσική διαδρομή η οποία δεν κουράζει, με τις δυνατές και τις ήρεμες στιγμές της και με τις «πιασάρικες» μελωδίες του αλλά και με τους στίχους που κάποιες φορές αγγίζουν το καυστικό.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου