Αποτελούν ένα από τα επιτυχημένα συγκροτήματα της Μεγάλης Βρετανίας καθώς εδώ και 15 χρόνια που δραστηριοποιούνται στην δισκογραφία έχουν βγάλει αρκετές επιτυχίες . Το ντεμπούτο τους άλμπουμ ήταν ο καλύτερος οιωνός για το μέλλον της μπάντας αφού θεωρείται ένα εξαιρετικό άλμπουμ ενώ σε πολλές χώρες της βόρειας Ευρώπης έγινε πλατινένιο. Αυτή η κυκλοφορία ήταν το 2004 και από τότε το γκρουπ έχει κυκλοφορήσει άλλους δύο δίσκους με επιτυχία. Φέτος ήρθε η σειρά για την τέταρτη δισκογραφική δουλειά τους, με τον τίτλο “Strangeland”. Ο λόγος φυσικά για τους Keane, οι οποίοι «χρειάστηκαν» τέσσερα χρόνια για την δισκογραφική τους επιστροφή.
Αυτή τη φορά η τριμελής μπάντα παρουσιάζει μια διαφορά. Αυτή η διαφορά είναι πως δεν αποτελείται από τρία πρόσωπα, τους Tom Chaplin (φωνή, κιθάρα), Tim Rice-Oxley (πιάνο) και Richard Hughes (κρουστά), αλλά προστέθηκε και ένα τέταρτο μέλος, ο Jesse Quin (μπάσο). Ο δίσκος δεν διαφέρει από το μουσικό παρελθόν των Keane. Δηλαδή καθαρόαιμες ροκ – ποπ μελωδίες με την απαραίτητη δόση αλτερνατίβας και «φλωριάς» που χρειάζεται για ένα indie συγκρότημα από την Βρετανία. Πρωταγωνιστικό ρόλο στα 12 τραγούδια του δίσκου έχει το πιάνο ενώ το συνοδεύουν τα ρυθμικά ντραμς και η κιθάρα. Τα δύο πρώτα singles του άλμπουμ, “Silenced By Night” και “Disconnected”, πρωτοστατούν καθώς μένουν στο μυαλό σου με τις όμορφες μελωδίες τους. Επόμενη στάση κάνουμε στο ανεβαστικό “On The Road” όπου προσωπικά αποτελεί και την κορυφή του “Strangeland”. Υπέροχη η μπαλάντα “The Starting Line” που καταφέρνει να σου προκαλέσει μια ανατριχίλα με την ερμηνεία του ο Tom Chaplin. Προς το τέλος του άλμπουμ συναντάμε το αρκετά δυνατό και αισιόδοξο “Day Will Come” στο οποίο ακούμε και πιο πολύ την ηλεκτρική κιθάρα. Για τον αποχαιρετισμό οι Keane μας έχουν ένα ήρεμο κομμάτι, το “Sea Fog”, αποτελούμενο μονάχα από το πιάνο και τα υπέροχα φωνητικά.
Το “Strangeland” ενδείκνυται για το αμάξι. Δηλαδή αποτελεί δίσκο για να τον βάλεις σε ένα ταξίδι και να τον ακούσεις. Από κει και πέρα δεν υπάρχει κάποιο σημείο που θα σου μείνει, απλώς θα περάσουν 45 λεπτά με όμορφη βρετανική ποπ – ροκ μουσική. Το σίγουρο είναι πως από τη μία οι Keane κάνουν ένα βήμα μπροστά από το όχι και τόσο καλό προηγούμενο άλμπουμ τους αλλά από την άλλη δεν φαίνεται να μπορούν να αγγίξουν την κορυφή του ντεμπούτου τους δίσκου.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου