Συγκαταλέγεται στους καλύτερους μπασίστες της εποχής μας. Το παίξιμό του είναι απίστευτο ενώ πολλές φορές που τον ακούς νομίζεις ότι οι χορδές του μπάσου είναι έτοιμες να σπάσουν. Αλλά ο συγκεκριμένος τύπος γνωρίζει τόσο καλά να «συμπεριφέρεται» στο μουσικό του όργανο που δικαίως λαμβάνει τα συγχαρητήρια όλων των φίλων της ροκ, και ειδικά των οπαδών των Red Hot Chili Peppers (I’m With You). Φυσικά, ο λόγος για τον Flea, ο οποίος δεν περιορίζεται στην μεγάλη επιτυχία που έχει με την γνωστή μπάντα και μπαίνει σε διάφορα μουσικά projects, όπως τους Atoms For Peace (The Eraser), το δεύτερο συγκρότημα του Thom Yorke, τραγουδιστή και συνθέτη των Radiohead (King Of Limbs). Φέτος, ο 49χρονος μουσικός κινήθηκε μουσικά μοναχός του, κυκλοφορώντας χθες μέσω του διαδικτύου την πρώτη του προσωπική δισκογραφική δουλειά.
Πρόκειται για ένα ΕΡ έξι τραγουδιών, το οποίο ο Flea αποφάσισε να διαθέσει για κατέβασμα, δίνοντας ο καθένας όσα χρήματα θελήσει ή και δωρεάν. Τα κομμάτια γράφτηκαν από τον ίδιο τον μπασίστα, εκτός από ένα όπου έβαλε το χεράκι της και η Patti Smith (Banga). Σύμφωνα με τον ίδιο, ο τίτλος του άλμπουμ προέρχεται από έναν χαρακτήρα της νουβέλας Jane Eyre. Τα τραγούδια στην πλειοψηφία τους είναι ορχηστρικά ενώ ο ήχος τους δεν μοιάζει καθόλου με τις μουσικές των Peppers.
Το “333” ανοίγει τον δίσκο με κάποια ψυχεδέλεια, καθώς το τέμπο πάει κι έρχεται με ηλεκτρονικούς ήχους την στιγμή που το τραγούδι κλείνει έτσι όπως ξεκινάει, με πιάνο το οποίο δένει πολύ όμορφα με τα ηλεκτρονικά στοιχεία. Το δεύτερο “Pedestal of Infamy” ηρεμεί κάπως τα πράγματα όσον αφορά τον ρυθμό ενώ το “A Little Bit of Sanity” αναμειγνύει ξανά το πιάνο με τους ηλεκτρονικούς ήχους, μαζί με τα beat-άκια που κρατάνε την γραμμή του τραγουδιού. Στην συνέχεια, ακολουθεί το ομώνυμο κομμάτι του δίσκου, το οποίο περιλαμβάνει μονάχα πιάνο και είναι το μοναδικό που έχει στίχους, όπου ερμηνεύει η Patti Smith. Την κορυφή του δίσκου αποτελεί το τελευταίο κομμάτι, “Lovelovelove”, στο οποίο συναντάμε την χορωδία του ωδείου του Silverlake, αποτελούμενη από ενήλικες και μικρά παιδιά. Σου δημιουργείται μια ευφορία ακούγοντας να μπαίνει η χορωδία στην μέση του τραγουδιού ενώ ακριβώς πριν έχεις περάσει από τα ψυχεδελικά μονοπάτια του “333 Revisited”.
Το “Helen Burns” αποτελεί μια επιπλέον απόδειξη πως ο Flea είναι ένας καταπληκτικός μουσικός, του οποίου οι μουσικές ματιές δεν περιορίζονται καθόλου. Οι μουσικές του είναι εξαιρετικές και σε ταξιδεύουν ενώ ταυτόχρονα δεν είναι κοινότυπες. Δεν γνωρίζω αν ο Flea ήθελε να ηχογραφήσει κάτι εξεσυζητημένο αλλά το μόνο σίγουρο είναι πως το έκανε με την καρδιά του και το αποτέλεσμα είναι φοβερό.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου