Δύο μουσικές δυνάμεις ενώνονται φέτος και παρουσιάζουν έναν δίσκο με μεγάλες προσδοκίες. Ο ένας έρχεται απο την Μεγάλη Βρετανία με πολύ μεγάλο παρελθόν στην μουσική βιομηχανία. Πρόκειται για τον David Byrne, ο οποίος στα 60 του χρόνια συνεχίζει να μπαίνει στο στούντιο και να ηχογραφεί καινούρια τραγούδια. Το μέλος των θρυλικών Talking Heads και με μια τρομερή προσωπική δισκογραφία επιστρέφει μουσικά για κάτι που γνωρίζει πολύ καλά, να μας εντυπωσιάζει με τις συνθέσεις του. Η άλλη μουσική δύναμη είναι μια σχετικά νέα καλλιτέχνις από την Αμερική, όπου μπορεί να θεωρηθεί πλέον καταξιωμένη στον χώρο της. Η St. Vincent ακριβώς ένα χρόνο μετά το “Mercy”, ένα από τα καλύτερα άλμπουμ της περσινής χρονιάς, εμφανίζεται στο πλευρό του David Byrne και μαζί του κυκλοφορεί το “Love This Giant”.
Έχουμε να κάνουμε, λοιπόν, με έναν πολύ υψηλής παραγωγής δίσκο. Αυτό φαίνεται και από τον πραγματικά μεγάλο αριθμό μουσικών που έδωσαν το κατιτίς τους στα 12 τραγούδια του άλμπουμ. Η ενορχήστρωση δεν είναι καμία πρόχειρη ενώ τα κομμάτια που τα περισσότερα είναι συνθέσεις του Byrne και της St. Vincent δεν μπορούν να θεωρηθούν «τυχαία». Όλα αυτά βέβαια δεν είναι αρκετά για να αρέσει ο δίσκος. Στα 50 λεπτά που διαρκεί το άλμπουμ η βαρεμάρα αναπτύσσεται με απίστευτους ρυθμούς. Το “Who” που ανοίγει τον δίσκο και που αποτελεί single (μάλλον και το μοναδικό single) αξίζει σε σχέση με τα υπόλοιπα υποτονικά κομμάτια. Τα πολλά πνευστά δίνουν έναν funky τόνο, ο οποίος όμως γίνεται και αυτός βαρετός μετά από λίγο.
Η «εμπειρία» του David Byrne σε συνδυασμό με την φρεσκάδα της St. Vincent θα μπορούσαν να προσφέρουν κάτι το πολύ καλό. Το “Love This Giant”, όμως, δεν δικαιώνει ούτε τους δύο καλλιτέχνες – ο David Byrne καλό θα είναι να αρχίσει να αποσύρεται σιγά σιγά – και δυστυχώς ούτε τους πολλούς ακροατές που περίμεναν αυτή την συνεργασία. Η St. Vincent είμαι σίγουρος πως θα επιστρέψει δριμύτερη στο μέλλον με έναν προσωπικό δίσκο.
Έχουμε να κάνουμε, λοιπόν, με έναν πολύ υψηλής παραγωγής δίσκο. Αυτό φαίνεται και από τον πραγματικά μεγάλο αριθμό μουσικών που έδωσαν το κατιτίς τους στα 12 τραγούδια του άλμπουμ. Η ενορχήστρωση δεν είναι καμία πρόχειρη ενώ τα κομμάτια που τα περισσότερα είναι συνθέσεις του Byrne και της St. Vincent δεν μπορούν να θεωρηθούν «τυχαία». Όλα αυτά βέβαια δεν είναι αρκετά για να αρέσει ο δίσκος. Στα 50 λεπτά που διαρκεί το άλμπουμ η βαρεμάρα αναπτύσσεται με απίστευτους ρυθμούς. Το “Who” που ανοίγει τον δίσκο και που αποτελεί single (μάλλον και το μοναδικό single) αξίζει σε σχέση με τα υπόλοιπα υποτονικά κομμάτια. Τα πολλά πνευστά δίνουν έναν funky τόνο, ο οποίος όμως γίνεται και αυτός βαρετός μετά από λίγο.
Η «εμπειρία» του David Byrne σε συνδυασμό με την φρεσκάδα της St. Vincent θα μπορούσαν να προσφέρουν κάτι το πολύ καλό. Το “Love This Giant”, όμως, δεν δικαιώνει ούτε τους δύο καλλιτέχνες – ο David Byrne καλό θα είναι να αρχίσει να αποσύρεται σιγά σιγά – και δυστυχώς ούτε τους πολλούς ακροατές που περίμεναν αυτή την συνεργασία. Η St. Vincent είμαι σίγουρος πως θα επιστρέψει δριμύτερη στο μέλλον με έναν προσωπικό δίσκο.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου