Αν όχι η σημαντικότερη, είναι σίγουρα μία από τις σημαντικότερες δισκογραφικές επιστροφές συγκροτημάτων που πραγματοποιήθηκαν φέτος. Οι Soundgarden διέπρεψαν την δεκαετία του ’90 με πέντε δίσκους που κυκλοφόρησαν, ο ένας καλύτερος από τον άλλον και με τραγούδια που ακόμα ακούγονται και καταφέρνουν να πωρώνουν κόσμο. Η γενέτειρα της μπάντας δεν χρειάζεται και πολλή σκέψη. Μουσικές σαν εκείνες των Soundgarden γεννιούνται μονάχα στο Seattle. To 1996 το συγκρότημα της grunge rock αποφάσισε την διάλυσή του, στενοχωρώντας τους εκατομμύρια οπαδούς του. Το 2010 ο Chris Cornell και η παρέα του κάνουν την επιστροφή τους με ένα compilation άλμπουμ, το “Telephantasm”, ενώ το μεγάλο comeback πραγματοποιήθηκε φέτος με το soundtrack της ταινίας “The Avengers”. Πέρασαν λίγοι μήνες και τώρα βρισκόμαστε μπροστά στον ολοκαίνουριο δίσκο των Soundgarden μετά από 16 χρόνια με τον τίτλο “King Animal”.
Αρχικά, παρόλο που οι Soundgarden ανήκουν στην λίστα με τα αγαπημένα μου συγκροτήματα, δεν μπορώ να μην πω ότι η δισκογραφική επιστροφή τους πήρε τεράστια εμπορική διάσταση και σε συνδυασμό με το stream του δίσκου μέσω του ΝΜΕ, τα εκατομμύρια που έρχονται είναι πολλά και «εμπορικά» την στιγμή που χάνεται η ομορφιά του ολοκαίνουριου υλικού. Στο διά ταύτα, ο Chris Cornell ακούγεται ίδιος μετά από τόσα χρόνια με την χαρακτηριστική του χροιά. Το ίδιο και η μουσική του δίσκου, όπου κατά την πρώτη ακρόαση σου θυμίζει πολύ τους παλιούς Soundgarden. Τα κρουστά του Matt Cameron πραγματικά τα σπάνε καθ’ όλη την διάρκεια του δίσκου, όπως και η κιθάρα του Kim Thayil που ορισμένα σόλα του σε γυρνάνε στις χρυσές στιγμές της δεκαετίας του ‘90.
Η αλήθεια είναι πως η αρχική εντύπωση με το που ακούς το άλμπουμ, δεν είναι και η καλύτερη. Ωστόσο, τα τραγούδια χρειάζονται αρκετό χρόνο για να τα χωνέψεις και να αποφασίσεις αν σου αρέσουν ή όχι. Το καλό είναι ότι ο ήχος είναι ήχος Soundgarden και δεν είναι κάτι που ξενίζει εντελώς. Υπάρχουν κομμάτια που δεν εντυπωσιάζουν πολύ αλλά υπάρχουν και άλλα που ξεχειλίζουν από έμπνευση. Όπως το πρώτο single του δίσκου, “Been Away Too Long”, που έχει βγει εδώ και καιρό και προετοιμάζει τους πάντες για το τί θα επακολουθήσει. Ο ρυθμός συνεχίζει με κεκτημένη ταχύτητα από το πρώτο κομμάτι με το αμέσως επόμενο “Non-State Actor” όπου και εδώ τα drums δίνουν και παίρνουν όπως και τα «ξελαρυγγιάσματα» του Cornell.
Και φτάνουμε στο “By Crooked Steps” το οποίο αποτελεί μία εκ των κορυφών του δίσκου με τον heavy ήχο του και την ηλεκτρική κιθάρα να παίρνει φωτιά. Στο ίδιο μήκος κύματος κυμαίνεται και το “Blood on the Valley Floor” όπου όμως γίνεται αμέσως βαρετό με το «ανώμαλο» τέμπο που ακολουθεί. Στην συνέχεια, έρχεται σαν σίφουνας το “Attrition” ενώ μάλλον το ομορφότερο τραγούδι του δίσκου είναι το “Worse Dreams” με τον frontman του γκρουπ να εντυπωσιάζει ξανά με τις φωνητικές του ικανότητες. Τέλος, υπάρχουν και οι πιο «ήρεμες» στιγμές στον δίσκο, όπως τα “A Thousand Days Before” και “Halfway There”, οι οποίες συντελούν και αυτές στο κατά τα άλλα εξαιρετικά δυνατό “King Animal”.
Η επιστροφή των Soundgarden είναι κάτι παραπάνω από μεγάλη. Όχι μόνο εξαιτίας του ονόματός τους αλλά εξαιτίας και του πολύ καλού δίσκου. Στο “King Animal” βρίσκεις εμπορικά τραγούδια και τραγούδια με τον χαρακτηριστικό και ωραίο ήχο της μπάντας. Οι Soundgarden γύρισαν για τα καλά και μακάρι να μείνουν έτσι και στο μέλλον. Οπότε δυναμώστε την ένταση και αφήστε το “King Animal” να σας παρασύρει.
Αρχικά, παρόλο που οι Soundgarden ανήκουν στην λίστα με τα αγαπημένα μου συγκροτήματα, δεν μπορώ να μην πω ότι η δισκογραφική επιστροφή τους πήρε τεράστια εμπορική διάσταση και σε συνδυασμό με το stream του δίσκου μέσω του ΝΜΕ, τα εκατομμύρια που έρχονται είναι πολλά και «εμπορικά» την στιγμή που χάνεται η ομορφιά του ολοκαίνουριου υλικού. Στο διά ταύτα, ο Chris Cornell ακούγεται ίδιος μετά από τόσα χρόνια με την χαρακτηριστική του χροιά. Το ίδιο και η μουσική του δίσκου, όπου κατά την πρώτη ακρόαση σου θυμίζει πολύ τους παλιούς Soundgarden. Τα κρουστά του Matt Cameron πραγματικά τα σπάνε καθ’ όλη την διάρκεια του δίσκου, όπως και η κιθάρα του Kim Thayil που ορισμένα σόλα του σε γυρνάνε στις χρυσές στιγμές της δεκαετίας του ‘90.
Η αλήθεια είναι πως η αρχική εντύπωση με το που ακούς το άλμπουμ, δεν είναι και η καλύτερη. Ωστόσο, τα τραγούδια χρειάζονται αρκετό χρόνο για να τα χωνέψεις και να αποφασίσεις αν σου αρέσουν ή όχι. Το καλό είναι ότι ο ήχος είναι ήχος Soundgarden και δεν είναι κάτι που ξενίζει εντελώς. Υπάρχουν κομμάτια που δεν εντυπωσιάζουν πολύ αλλά υπάρχουν και άλλα που ξεχειλίζουν από έμπνευση. Όπως το πρώτο single του δίσκου, “Been Away Too Long”, που έχει βγει εδώ και καιρό και προετοιμάζει τους πάντες για το τί θα επακολουθήσει. Ο ρυθμός συνεχίζει με κεκτημένη ταχύτητα από το πρώτο κομμάτι με το αμέσως επόμενο “Non-State Actor” όπου και εδώ τα drums δίνουν και παίρνουν όπως και τα «ξελαρυγγιάσματα» του Cornell.
Και φτάνουμε στο “By Crooked Steps” το οποίο αποτελεί μία εκ των κορυφών του δίσκου με τον heavy ήχο του και την ηλεκτρική κιθάρα να παίρνει φωτιά. Στο ίδιο μήκος κύματος κυμαίνεται και το “Blood on the Valley Floor” όπου όμως γίνεται αμέσως βαρετό με το «ανώμαλο» τέμπο που ακολουθεί. Στην συνέχεια, έρχεται σαν σίφουνας το “Attrition” ενώ μάλλον το ομορφότερο τραγούδι του δίσκου είναι το “Worse Dreams” με τον frontman του γκρουπ να εντυπωσιάζει ξανά με τις φωνητικές του ικανότητες. Τέλος, υπάρχουν και οι πιο «ήρεμες» στιγμές στον δίσκο, όπως τα “A Thousand Days Before” και “Halfway There”, οι οποίες συντελούν και αυτές στο κατά τα άλλα εξαιρετικά δυνατό “King Animal”.
Η επιστροφή των Soundgarden είναι κάτι παραπάνω από μεγάλη. Όχι μόνο εξαιτίας του ονόματός τους αλλά εξαιτίας και του πολύ καλού δίσκου. Στο “King Animal” βρίσκεις εμπορικά τραγούδια και τραγούδια με τον χαρακτηριστικό και ωραίο ήχο της μπάντας. Οι Soundgarden γύρισαν για τα καλά και μακάρι να μείνουν έτσι και στο μέλλον. Οπότε δυναμώστε την ένταση και αφήστε το “King Animal” να σας παρασύρει.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου