Οι Green Day από τον Σεπτέμβρη μέχρι και τον ερχόμενο Ιανουάριο θα μας απασχολούν συνεχώς με τα καινούρια τους τραγούδια, τα οποία παρουσιάζουν σε τρεις διαφορετικούς δίσκους. Ο πρώτος κυκλοφόρησε στα τέλη του Σεπτεμβρίου με τον τίτλο “Uno!” ενώ τώρα ήρθε η στιγμή για το δεύτερο πόνημα με το όνομα “Dos!”. Το “Uno!” δεν εντυπωσίασε πολύ αν και περιελάμβανε ορισμένα καλά (εμπορικά) κομμάτια. Το punk τρίο από την Αμερική φαίνεται να είχε μεγάλο οίστρο τα τελευταία χρόνια με αποτέλεσμα να ηχογραφήσει αυτά τα τρία άλμπουμ.
Και σε αυτό τον δίσκο οι Green Day δεν παρουσιάζουν κάτι αρκετά διαφορετικό. Οι μελωδίες είναι οι συνηθισμένες που έχουμε ακούσει εδώ και χρόνια από το συγκρότημα, όπως και οι στίχοι που επαναλαμβάνονται. Με άλλα λόγια, κλασικός ήχος Green Day με τραγούδια να τα σπάνε από ενέργεια και μπαλάντες με μοναχική ηλεκτρική κιθάρα. Αυτό δεν σημαίνει, όμως, ότι το άλμπουμ δεν ακούγεται. Ακούγεται και μάλιστα πολύ εύκολα. Θα ξεκινήσεις να ακούς τον δίσκο και δεν θα καταλάβεις πώς έφυγε ένα 40λεπτο. Στην ουσία, έφυγε γεμάτο με pop punk μελωδίες, με κάποιες ξεσηκωτικές στιγμές και κάποιες άλλες ήρεμες στιγμές. Επίσης, η φωνή του Armstrong φαίνεται ίδια από εκείνη του 2004 χωρίς να έχει αλλάξει πολύ. Ωστόσο, το συγκεκριμένο εγχείρημα που αποφάσισαν να κάνουν οι Green Day θα μπορούσε να πάει απευθείας στα σκουπίδια και να στείλει το συγκρότημα υπερβολικά κάτω στις προτιμήσεις των οπαδών του. Όμως στην πλειοψηφία, τα τραγούδια μπορούν να σταθούν κάπως σε έναν δίσκο του βεληνεκούς των Green Day.
Εποχές “American Idiot” είναι μάλλον απίθανο να ξαναέρθουν για την αμερικανική μπάντα. Ακόμη και το “21st Century Breakdown” βρίσκεται κάποια σκαλιά πιο πάνω από τις φετινές δουλειές. Το “Dos!” δεν ενδείκνυται για πολλές ακροάσεις γιατί πολύ απλά θα το βαρεθείς πολύ γρήγορα. Συγκριτικά με το προηγούμενο “Uno!”, το πρώτο άλμπουμ είναι καλύτερο από το δεύτερο και πιστεύω πως θα είναι καλύτερο και από το τρίτο που έρχεται σε δύο μήνες.
Και σε αυτό τον δίσκο οι Green Day δεν παρουσιάζουν κάτι αρκετά διαφορετικό. Οι μελωδίες είναι οι συνηθισμένες που έχουμε ακούσει εδώ και χρόνια από το συγκρότημα, όπως και οι στίχοι που επαναλαμβάνονται. Με άλλα λόγια, κλασικός ήχος Green Day με τραγούδια να τα σπάνε από ενέργεια και μπαλάντες με μοναχική ηλεκτρική κιθάρα. Αυτό δεν σημαίνει, όμως, ότι το άλμπουμ δεν ακούγεται. Ακούγεται και μάλιστα πολύ εύκολα. Θα ξεκινήσεις να ακούς τον δίσκο και δεν θα καταλάβεις πώς έφυγε ένα 40λεπτο. Στην ουσία, έφυγε γεμάτο με pop punk μελωδίες, με κάποιες ξεσηκωτικές στιγμές και κάποιες άλλες ήρεμες στιγμές. Επίσης, η φωνή του Armstrong φαίνεται ίδια από εκείνη του 2004 χωρίς να έχει αλλάξει πολύ. Ωστόσο, το συγκεκριμένο εγχείρημα που αποφάσισαν να κάνουν οι Green Day θα μπορούσε να πάει απευθείας στα σκουπίδια και να στείλει το συγκρότημα υπερβολικά κάτω στις προτιμήσεις των οπαδών του. Όμως στην πλειοψηφία, τα τραγούδια μπορούν να σταθούν κάπως σε έναν δίσκο του βεληνεκούς των Green Day.
Εποχές “American Idiot” είναι μάλλον απίθανο να ξαναέρθουν για την αμερικανική μπάντα. Ακόμη και το “21st Century Breakdown” βρίσκεται κάποια σκαλιά πιο πάνω από τις φετινές δουλειές. Το “Dos!” δεν ενδείκνυται για πολλές ακροάσεις γιατί πολύ απλά θα το βαρεθείς πολύ γρήγορα. Συγκριτικά με το προηγούμενο “Uno!”, το πρώτο άλμπουμ είναι καλύτερο από το δεύτερο και πιστεύω πως θα είναι καλύτερο και από το τρίτο που έρχεται σε δύο μήνες.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου