The Sessions

Ο Mark O’Brien πάσχει από πολιομυελίτιδα και είναι καθηλωμένος 30 χρόνια μέσα σε θάλαμο υποστήριξης αναπνοής. Το μοναδικό μέρος του σώματός του που μπορεί να κουνήσει είναι το κεφάλι του και αυτό 90 μοίρες. Ωστόσο, μετά από χρόνια έχει τους τρόπους του να επικοινωνεί τηλεφωνικώς αλλά και να γράφει στην γραφομηχανή του σκέψεις, βιβλία και ποιήματα. Ένας άνθρωπος με τέτοιου είδους προβλήματα χάνει τις απλές απολαύσεις της ζωής και έτσι ο 38χρονος αποφασίζει να χάσει την παρθενιά του με την βοήθεια μιας σεξο-θεραπεύτριας. Η σχέση του Mark και της θεραπεύτριας θα είναι ειλικρινής από την αρχή με αποτέλεσμα να αναπτυχθεί μια αυθεντική και σφιχτή και σχέση μεταξύ τους.

Το “The Sessions” είναι ένα δράμα που έχει μια γερή δόση αισιοδοξίας για την ζωή. Ο καθηλωμένος για χρόνια άνθρωπος που έχει «φυλακιστεί» στο σώμα του προσπαθεί να γευτεί μια ανθρώπινη και φυσιολογική ανάγκη ενώ η παντρεμένη θεραπεύτρια δείχνει μεγάλη αυταπάρνηση, προσφέροντας τις συγκεκριμένες συνεδρίες. Ο Ben Lewin πραγματοποιεί την κινηματογραφική του επιστροφή μετά από πάρα πολλά χρόνια με μια αληθινή ιστορία. Η ταινία καταφέρνει να σε αγγίξει αλλά μέχρι εκεί. Δεν είναι ικανή να σε συγκινήσει απίστευτα και για αυτό ίσως φταίει η σκηνοθεσία και τα πολλαπλά ίδια πλάνα από τα οποία λείπει ο συγκινησιακά φορτισμένος διάλογος.

Ωστόσο, ο John Hawkes είναι εκπληκτικός στον ρόλο του καθηλωμένου ανθρώπου που γνωρίζει πως η ζωή του έχει πρόωρη ημερομηνία λήξης και έχει μεγάλη λαχτάρα, αγωνία και χαρά για το «εγχείρημα» που πάει να πραγματοποιήσει σαν άλλος έφηβος. Η Helen Hunt στον ρόλο της σεξο-θεραπεύτριας μάλλον αδιάφορη περνάει ενώ αντιθέτως η Moon Bloodgood καταφέρνει να εντυπωσίασει από την θέση της αποκλειστικής συνοδού του Mark O’Brien. Ο ιερέας William H. Macy αρκετά καλός, όπως μας έχει συνηθίσει κιόλας.

Η ιστορία του “The Sessions” είναι αληθινή και γι’ αυτό το λόγο θα μπορούσε η μεταφορά της στην μεγάλη οθόνη να προκαλούσε μεγαλύτερα ρίγη συγκίνησης, πράγμα που συμβαίνει μονάχα προς το τέλος (και αυτό με το ζόρι). Παρόλο αυτά το μιαμισάωρο της ταινίας περνάει εύκολα χωρίς να σε κουράζει και να κοιτάς συνεχώς το ρολόι σου.

Posted in: drama,Helen Hunt,John Hawkes,Movies,Review,romance,William H. Macy