Επιτέλους είναι γεγονός! Η πρώτη ολοκληρωμένη δισκογραφική κυκλοφορία του supergroup είναι γεγονός. Ο λόγος για την μπάντα του Thom Yorke (The Eraser) για την οποία πολλά έχουν γραφτεί και ειπωθεί, πριν καλά καλά κυκλοφορήσει δίσκο. Λογικό, καθώς το συγκρότημα αποτελείται από πολύ μεγάλα ονομάτα της παγκόσμιας μουσικής σκηνής. Για τον μπροστάρη του γκρουπ δεν χρειάζονται και πολλές συστάσεις. Ο Thom Yorke είναι μια αστείρευτη μηχανή έμπνευσης που ό,τι αγγίζει το κάνει χρυσό (πλατινένιο για την ακρίβεια) είτε πίσω από τους Radiohead (The King of Limbs) είτε σε προσωπικό επίπεδο. Ο Flea (Helen Burns), ο γνωστός τρελός μπασίστας των Red Hot Chili Peppers (I’m With You) προσφέρει πολλά και μόνο με την μουσική του παρουσία. Μαζί βρίσκεται και ο Mauro Refosco, ο οποίος αποτελεί και εκείνος μέλος της μπάντας από την Καλιφόρνια στις συναυλίες ενώ θα τον βρείτε σε αρκετά άλλα μουσικά projects, όπως στο σχήμα του David Byrne (Love This Giant). Επίσης, ο παραγωγός Joey Waronker βρίσκεται πίσω από τα κρουστά και ο – επίσης παραγωγός – Nigel Godrich στις κιθάρες και τα ηλεκτρονικά.
Όλα τα παραπάνω ονόματα συνθέτουν τους Atoms for Peace όπου μας είχαν απασχολήσει κατά καιρούς με κάποια singles, χωρίς όμως να έχουν κυκλοφορήσει κάτι ολοκληρώμενο. Η στιγμή έφτασε και το 5μελές συγκρότημα πραγματοποιεί τιο δισκογραφικό ντεμπούτο του, με τον τίτλο “AMOK”, κάνοντας όλους τους μουσικόφιλους να πάθουν αυτό που δηλώνει το όνομα του άλμπουμ. ΟΙ επιφυλάξεις μου για το άλμπουμ είναι αρκετές. Και αυτό, διότι δεν ξέρω αν ο Thom Yorke μπορεί να ξεκολλήσει από την υπνηλία που έχει πατήσει τον τελευταίο καιρό και ιδιαίτερα από την περίοδο του “The King of Limbs”, το οποίο δεν εντυπωσίασε και πολύ. Με την πρώτη ακρόαση συνειδητοποιείς την ακόμα μεγαλύτερη στροφή του καλλιτέχνη προς το ηλεκτρονικό στοιχείο. Οι ηλεκτρονικές μελωδίες των keyboards δίνουν και παίρνουν ανάμεσα στο συνοθύλευμα άπειρων και διαφορετικών beats.
Ομολογώ πως το ξεκίνημα του δίσκου δεν το περίμενα. Το “Before Your Very Eyes…” ακούστηκε στα αυτιά μου κάπως «εξωστρεφές» για τα μουσικά δεδομένα του Yorke και αποτελεί έναν πολύ καλό πρόλογο για την συνέχεια. Το “Default” που ακολουθεί έχει κυκλοφορήσει από τον περασμένο Σεπτέμβριο και αυτό κινείται σε ίδια μονοπάτια με μια μεγαλύτερη δόση παραμορφωμένης χροιάς. Αφού προσπεράσουμε το αδιάφορο “Ingenue”, πέφτουμε πάνω στο “Dropped”, το οποίο σφυριλατεί μανιωδώς με τον συνδυασμό κρουστών και πλήκτρων ενώ το αμέσως επόμενο “Unless” αποτελεί μία από τις κορυφές του δίσκου. Τα πνευστά που κάνουν την εμφάνισή τους συντελούν στην γενικότερη, όμορφη ψυχεδέλεια. Στην συνέχεια, έρχεται το “Stuck Together Pieces” που κρατιέται από τις γραμμές του μπάσου του Flea και ακούμε και λίγο περισσότερο την ηλεκτρική κιθάρα ενώ το συγκεκριμένο κομμάτι θυμίζει κάτι από Radiohead.
Όμορφο, χορευτικό τέμπο διατηρεί το “Judge, Jury and Executioner”, την στιγμή που το “Reverse Running” εκρήγνυται στο τέλος του από ηλεκτρονικά πυροτεχνήματα. Με το ομώνυμο τραγούδι κλείνουν το άλμπουμ οι Atoms for Peace, δίνοντάς μας το έναυσμα για πολλές κουβέντες γύρω από το όνομα του Yorke. Δεν υπήρχε καμία αμφιβολία πως το “AMOK” θα ήταν ρηξικέλευθο. Το ήξερες από την αρχή πως δεν θα είναι «εύπεπτο» ούτε και κάτι γλυκανάλατο. Αφού θες τόσο πολύ να το συγκρίνεις με προηγούμενες δουλειές των Radiohead, τότε σβήνει από τον χάρτη το “The King of Limbs” αλλά μέχρι εκεί. Σίγουρα θα βρεις αυτό που θες ανάμεσα στα 9 κομμάτια του δίσκου, θα σε εντυπωσίασει και θα σε κάνει να στήσεις το αυτί σου απορροφώντας μία προς μία όλες τις μελωδίες. Για άλλη μια φορά ο Thom Yorke αποδεικνύει το μεγαλείο του στην experimental ηλεκτρονική μουσική και εμείς το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να τον ακολουθήσουμε.
Όλα τα παραπάνω ονόματα συνθέτουν τους Atoms for Peace όπου μας είχαν απασχολήσει κατά καιρούς με κάποια singles, χωρίς όμως να έχουν κυκλοφορήσει κάτι ολοκληρώμενο. Η στιγμή έφτασε και το 5μελές συγκρότημα πραγματοποιεί τιο δισκογραφικό ντεμπούτο του, με τον τίτλο “AMOK”, κάνοντας όλους τους μουσικόφιλους να πάθουν αυτό που δηλώνει το όνομα του άλμπουμ. ΟΙ επιφυλάξεις μου για το άλμπουμ είναι αρκετές. Και αυτό, διότι δεν ξέρω αν ο Thom Yorke μπορεί να ξεκολλήσει από την υπνηλία που έχει πατήσει τον τελευταίο καιρό και ιδιαίτερα από την περίοδο του “The King of Limbs”, το οποίο δεν εντυπωσίασε και πολύ. Με την πρώτη ακρόαση συνειδητοποιείς την ακόμα μεγαλύτερη στροφή του καλλιτέχνη προς το ηλεκτρονικό στοιχείο. Οι ηλεκτρονικές μελωδίες των keyboards δίνουν και παίρνουν ανάμεσα στο συνοθύλευμα άπειρων και διαφορετικών beats.
Ομολογώ πως το ξεκίνημα του δίσκου δεν το περίμενα. Το “Before Your Very Eyes…” ακούστηκε στα αυτιά μου κάπως «εξωστρεφές» για τα μουσικά δεδομένα του Yorke και αποτελεί έναν πολύ καλό πρόλογο για την συνέχεια. Το “Default” που ακολουθεί έχει κυκλοφορήσει από τον περασμένο Σεπτέμβριο και αυτό κινείται σε ίδια μονοπάτια με μια μεγαλύτερη δόση παραμορφωμένης χροιάς. Αφού προσπεράσουμε το αδιάφορο “Ingenue”, πέφτουμε πάνω στο “Dropped”, το οποίο σφυριλατεί μανιωδώς με τον συνδυασμό κρουστών και πλήκτρων ενώ το αμέσως επόμενο “Unless” αποτελεί μία από τις κορυφές του δίσκου. Τα πνευστά που κάνουν την εμφάνισή τους συντελούν στην γενικότερη, όμορφη ψυχεδέλεια. Στην συνέχεια, έρχεται το “Stuck Together Pieces” που κρατιέται από τις γραμμές του μπάσου του Flea και ακούμε και λίγο περισσότερο την ηλεκτρική κιθάρα ενώ το συγκεκριμένο κομμάτι θυμίζει κάτι από Radiohead.
Όμορφο, χορευτικό τέμπο διατηρεί το “Judge, Jury and Executioner”, την στιγμή που το “Reverse Running” εκρήγνυται στο τέλος του από ηλεκτρονικά πυροτεχνήματα. Με το ομώνυμο τραγούδι κλείνουν το άλμπουμ οι Atoms for Peace, δίνοντάς μας το έναυσμα για πολλές κουβέντες γύρω από το όνομα του Yorke. Δεν υπήρχε καμία αμφιβολία πως το “AMOK” θα ήταν ρηξικέλευθο. Το ήξερες από την αρχή πως δεν θα είναι «εύπεπτο» ούτε και κάτι γλυκανάλατο. Αφού θες τόσο πολύ να το συγκρίνεις με προηγούμενες δουλειές των Radiohead, τότε σβήνει από τον χάρτη το “The King of Limbs” αλλά μέχρι εκεί. Σίγουρα θα βρεις αυτό που θες ανάμεσα στα 9 κομμάτια του δίσκου, θα σε εντυπωσίασει και θα σε κάνει να στήσεις το αυτί σου απορροφώντας μία προς μία όλες τις μελωδίες. Για άλλη μια φορά ο Thom Yorke αποδεικνύει το μεγαλείο του στην experimental ηλεκτρονική μουσική και εμείς το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να τον ακολουθήσουμε.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου