Αρχές της δεκαετίας του ’00 και σκάει σαν βόμβα στον χώρο της folk, indie σκηνής. Περισσότερο σχολιαζόταν το παρουσιαστικό του, πράγμα που έκανε πολλά κοριτσάκια τότε να τον λατρέψουν (για το στυλ του). Σήμερα σουλουπώθηκε και ειπώθηκε, μάλιστα, πως συμβιβάστηκε με την «επιτηδευμένη» χύμα εμφάνιση. Όλα αυτά, όμως, είναι λόγια του αέρα, καθώς ο Devendra Banhart έχει αποδείξει από την αρχή της δισκογραφικής του καριέρας πως δεν χρειάζεται καμία εμφάνιση και κανένα στυλ για να σε κερδίσει. Αυτό το κάνει με την μουσική του και περισσότερο με τις συναυλίες του, στις οποίες είναι τουλάχιστον ανατριχιαστικός. Μεταξύ 2002 και 2009 έχει κυκλοφορήσει επτά δίσκους, οι οποίοι όλοι είναι εξαιρετικοί. Ο – σε πολλούς αγαπημένος – performer επιστρέφει φέτος με ολοκαίνουρια τραγούδια υπό τον τίτλο “Mala”.
Πάντα ο Banhart εντυπωσίαζε με τις μουσικές του. Μελωδίες παιγμένες με αξιοπερίεργο τρόπο που ενθουσιάζουν και τον πιο απαιτητικό ακροατή. Μέχρι πριν λίγα χρόνια ήταν το παιδί που έβγαζε folk μελωδίες, τις οποίες, έσπευσαν πολλοί, να ονομάσουν art folk, freak folk και γενικά ό,τι παρακλάδι μπορεί να βγάλει η folk. Και σε αυτό τον δίσκο, ο 31χρονος Αμερικανός ερμηνεύει σε διάφορες γλώσσες. Τον ακούμε να τραγουδάει τραγούδια με ισπανικούς, γερμανικούς, αγγλικούς τίτλους. Δεν κωλώνει να ηχογραφήσει αυτό που θέλει ενώ η παραγωγή του άλμπουμ ανήκει στον ίδιο, γι’ αυτό και το τελικό αποτέλεσμα δικαιώνει και αυτόν και εμάς που τον ακούμε. Επίσης, το εξώφυλλο του δίσκου είναι σχεδιασμένο από τον ίδιο τον Devendra Banhart. Στο “Mala” θα συναντήσουμε περισσότερα ηλεκτρονικά στοιχεία, συγκριτικά με προηγούμενες δουλειές του, τα οποία τα δένει με εξαιρετικό τρόπο με την κιθάρα του.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα των παραπάνω αποτελεί το τρομερό “Your Fine Petting Duck” που περνάει από πολλά διαφορετικά μουσικά μονοπάτια. Γενικότερα, ο δίσκος αγγίζει διαφορετικά είδη μουσικής με το “Mala” να χαρακτηρίζεται ως ένα πολυπολιτισμικό πόνημα. Το “Hatchet Wound” και το “Fur Hildegard von Bingen” είναι κάποιες από τις κορυφές του άλμπουμ. Ένα άλμπουμ που ακούγεται ξανά και ξανά με τις πιθανότητες να βαρεθείς να είναι απειροελάχιστες. Πολλοί τον χαρακτηρίζουν ως ποζερά. Ό,τι και να είναι, το μόνο σίγουρο είναι πως το “Mala” είναι πάρα πολύ καλός δίσκος, δεν κάνει καθόλου κοιλιά και σε κάνει να κολλήσεις στο άκουσμά του.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου