Γιάννης Αγγελάκας – Η Γελαστή Ανηφόρα

Σκέφτεσαι τις δύο εξής λέξεις, «ελληνικό ροκ»... Αν είσαι μεγάλος οπαδός της ροκ μουσικής σκηνής της Ελλάδας, τότε το πρώτο όνομα που σου έρχεται στο νου, στο άκουσμα αυτών των δύο λέξεων, λογικά είναι οι Τρύπες. Το συγκεκριμένο συγκρότημα άνοιξε το δρόμο για επόμενους καλλιτέχνες ενώ είναι το πρώτο σχήμα που συνδύασε το ροκ με τον ελληνικό στίχο. Φυσικά, μετά το όνομα Τρύπες έρχεται το ονοματεπώνυμο, Γιάννης Αγγελάκας, ο οποίος εδώ και τρεις δεκαετίες καταφέρνει να εντυπωσιάζει με την στιχουργική και την μουσική του. Τα τελευταία δέκα περίπου χρόνια ακολουθεί «μοναχική» δισκογραφική πορεία ξεκινώντας με το soundtrack της ταινίας «Ο Χαμένος τα Παίρνει Όλα» του Νίκου Νικολαϊδη. Στη συνέχεια, κυκλοφόρησε μαζί με μια παρέα μουσικών, τους Επισκέπτες, το «Απο ‘δω και Πάνω», ένα δίσκο ορόσημο για την εγχώρια μουσική και δύο δίσκους με βιολί και τσέλο αλλά και το τελευταίο "Όσο κι αν Δέρνει ο Άνεμος" με μουσικές από την Κρήτη.

Θα μπορούσα να αποφύγω όλα τα παραπάνω, καθώς η πορεία του Αγγελάκα είναι λίγο πολύ γνωστή. Η αναμονή ήταν κάτι παραπάνω από τεράστια για ένα καινούριο υλικό από τον Γιάννη Αγγελάκα. Η στιγμή ήρθε και φέτος ο θεσσαλονικιός τραγουδοποιός επιστρέφει με νέα τραγούδια, μουσικές και στίχους που σε βάζουν σε σκέψεις. Η μουσική συντροφιά δεν αλλάζει πολύ σε αυτή την δισκογραφική δουλειά, με τους Ντίνο Σαδίκη, Χρήστο Χαρμπίλα, Τίτο Καργιωτάκη, Νίκο Βελιώτη και Στάθη Αραμπατζή να είναι οι βασικοί μουσικοί. Με την πρώτη ακρόαση υπάρχουν κάποια τραγούδια που θα σου καρφωθούν με το «έτσι θέλω». Riffακια που μένουν στο μυαλό, στίχοι που θα τραβήξουν αμέσως το ενδιαφέρον σου. Στη συνέχεια των ακροάσεων ο ενθουσιασμός είναι μεγάλος με την ενορχήστρωση των κομματιών, το μπαγλαμαδάκι του Σαδίκη που βγάζει δυναμισμό ηλεκτρικής κιθάρας και τα άγρια ηλεκτρονικά που σε στριφογυρίζουν ανελέητα.

Ορισμένα τραγούδια του δίσκου έχουν γίνει γνωστά από τις συναυλίες, όπως η «Δικαιοσύνη» που κάνει την αρχή για τον χορό των 13 κομματιών με πολλή αγριάδα και ξεσηκωτικούς ήχους. Ο «Άγγελος» που ακολουθεί έχει απίστευτο ρυθμό με την κιθάρα και τα πλήκτρα να συνδυάζονται εξαιρετικά ενώ ενώνεται με την ίδια μουσική και με το «Γλέντι» που διαθέτει ένα δυνατό ρεφρέν που το απομνημονεύεις αμέσως. Η συνέχεια ανήκει σε ένα, αφιερωμένο στον Μητροπολίτη Σισανίου και Σιατίστης Παύλο, τραγούδι του οποίου ο τίτλος «Μαύρη Νύχτα» χαρακτηρίζει το κόμμα της Χρυσής Αυγής, όπως ο ίδιος ο Μητροπολίτης αποκάλεσε σε ένα κείμενό του. Το ενδιαφέρον εδώ είναι η συνεργασία στα φωνητικά με τον Αργύρη Μπακιρτζή (τραγουδιστή των Χειμερινών Κολυμβητών) που προσωπικά πιστεύω πως είναι ο ιδανικότερος άνθρωπος για να ερμηνεύσει ένα τέτοιο κομμάτι.

Αν μπορούμε να μιλήσουμε για κορυφαίες στιγμές του δίσκου – αν μπορείς να διαλέξεις ανάμεσα στα τραγουδια – τότε σίγουρα σε αυτές ανήκει το «Σαράβαλο» που εδώ και λίγους μήνες έχει γνωστό και ενθουσίασε αμέσως. Φοβερός ο στίχος «η φτώχεια είναι πιο φρόνιμη αν νιώθει ότι φταίει» ενώ το συναίσθημα που βγάζουν τα φωνητικά του πολυφωνικού σχήματος Διώνη είναι σκέτη ανατριχίλα. Οι «Τηλεντρόγκες» σε βάζουν σε πιο ρεμπέτικα μονοπάτια αλλά με μια διαφορετική (ηλεκτρική) σκοπιά ενώ το συγκεκριμένο τραγούδι στις συναυλίες παρέα με το μπαγλαμαδάκι πιστεύω πως θα είναι απίστευτο. Από τους «Πόθους» μένει το φανταστικό τσέλο του Βελιώτη αλλά και η μακρινή φωνή που ξεπετάγεται δίνοντας μια ηρεμιστική πόρωση στο κομμάτι. Φτάνοντας στο τραγούδι νούμερο 10 ανεβαινούμε όλοι μαζί την «Γελαστή Ανηφόρα» με χαρά, φάλτσα και παραφωνίες τη στιγμή που το ερωτικό «Ποτάμι» μας συνεπάρει. Τέλος, ο «Γιαννάκης» μας αποχαιρετάει χαρίζοντάς μας «Όλα τ’ αστέρια τ’ ουρανού» στο άκουσμα του άλμπουμ.
Εκπληκτική η ενορχήστρωση και η επιλογή των τραγουδιών τα οποία έχουν την ικανότητα να σε ξεσηκώσουν για τα καλά. Οι στίχοι αποδεικνύουν την έμπνευση του Αγγελάκα, που ελάχιστοι διαθέτουν. Με λίγα λόγια, ο Γιάννης Αγγελάκας έκανε το θαύμα του πάλι (δεν μπορούσε να γίνει και διαφορετικά) και παρουσιάζει ένα καταπληκτικό δίσκο, ο οποίος ακούγεται ασταμάτητα μιας και οι πέντε ακροάσεις περνούν χωρίς να το καταλάβεις. Η "Γελαστή Ανηφόρα" κυκλοφορεί από την ανεξάρτητη δισκογραφική εταιρεία του Αγγελάκα και περιλαμβάνει και ένα βιβλίο με κείμενα του ίδιου και του Ψαραντώνη.

Posted in: Γιάννης Αγγελάκας,Δισκοκριτικη,ελληνικη μουσικη,Μουσική