Η αλήθεια είναι πως άργησα πολύ να γνωρίσω τους National, μια μπάντα από το Ohio της Αμερικής. Η πρώτη ακουστική επαφή ήρθε κάπου στα μέσα του 2010 όταν το συγκρότημα κυκλοφόρησε τον πέμπτο του δίσκο, “High Violet”, ο οποίος ήταν από τα καλύτερα πράγματα που είχαν βγει εκείνη τη χρονιά. Οι National υφίστανται από τις αρχές των 00’s και έκτοτε το παλμαρέ τους γίνεται ολοένα και πιο πλούσιο με τραγούδια που παίζουν μετά από χρόνια ακόμα. Φέτος, έφτασε η μεγάλη στιγμή για την επιστροφή τους και το έκτο πόνημά τους που φέρει το όνομα “Trouble Will Find Me”.
Αυτό που σκέφτηκα όταν άκουσα για πρώτη φορά τους National είναι πως πρόκειται για ένα σοβαρό συγκρότημα που συνθέτει έτσι όπως αισθάνεται και δεν το ενδιαφέρει να βγάλει κάποια επιτυχία ή ένα single. Το ίδιο σκέφτομαι και τώρα που ακούω το νέο τους δίσκο. Είναι στιβαρός, άρτια δομημένος και μελωδίες που δεν θα ακούσεις έυκολα (και δεν μιλάμε για «ψαγμενιές»). Στα 13 κομμάτια του άλμπουμ θα βρεις ό,τι χρειάζεσαι να πάρεις από μια ολόκληρη indie σκηνή. Γρήγορο τέμπο, τρομπόνι, ηλεκτρικές κιθάρες που άλλοτε ξεσηκώνουν και άλλοτε σε ηρεμούν και ένας Matt Berninger που ασκεί καψόνι στις φωνητικές του χορδές, οι οποίες όμως αποδεικνύουν πως μπορούν να περνούν με χαρακτηριστική άνεση από όλα τα μουσικά μονοπάτια.
Οι μελανές στιγμές του δίσκου είναι ελάχιστες καθώς η πλειοψηφία των τραγουδιών δεν σου επιτρέπει να ξενερώσεις με κάτι. Ξεκινάς με το εκπληκτικό “I Should Live in Salt” και συνεχίζεις με το ακόμα καλύτερο “Demons”. Ακάθεκτος φτάνεις στο “Don’t Swallow The Cap” με το πιάνο να δημιουργεί το ατμοσφαιρικό φόντο. Υπάρχουν οι ήρεμες στιγμές, υπάρχουν και οι πιο γρήγορες και έτσι δεν υπάρχει χώρος για βαρεμάρα. Οι παραπάνω τίτλοι είναι κάποιοι από εκείνους που ξεχωρίζουν, ωστόσο στο σύνολό του ο δίσκος είναι καταπληκτικός. Οι National παρουσιάζουν ένα πολύ προσεγμένο άλμπουμ, χωρίς τις υπερβολές, με εξαιρετική ενορχήστρωση και έτσι όπως πρέπει να είναι ένας δίσκος των National ενώ ενδείκνυται για πολλές ακροάσεις.
Αυτό που σκέφτηκα όταν άκουσα για πρώτη φορά τους National είναι πως πρόκειται για ένα σοβαρό συγκρότημα που συνθέτει έτσι όπως αισθάνεται και δεν το ενδιαφέρει να βγάλει κάποια επιτυχία ή ένα single. Το ίδιο σκέφτομαι και τώρα που ακούω το νέο τους δίσκο. Είναι στιβαρός, άρτια δομημένος και μελωδίες που δεν θα ακούσεις έυκολα (και δεν μιλάμε για «ψαγμενιές»). Στα 13 κομμάτια του άλμπουμ θα βρεις ό,τι χρειάζεσαι να πάρεις από μια ολόκληρη indie σκηνή. Γρήγορο τέμπο, τρομπόνι, ηλεκτρικές κιθάρες που άλλοτε ξεσηκώνουν και άλλοτε σε ηρεμούν και ένας Matt Berninger που ασκεί καψόνι στις φωνητικές του χορδές, οι οποίες όμως αποδεικνύουν πως μπορούν να περνούν με χαρακτηριστική άνεση από όλα τα μουσικά μονοπάτια.
Οι μελανές στιγμές του δίσκου είναι ελάχιστες καθώς η πλειοψηφία των τραγουδιών δεν σου επιτρέπει να ξενερώσεις με κάτι. Ξεκινάς με το εκπληκτικό “I Should Live in Salt” και συνεχίζεις με το ακόμα καλύτερο “Demons”. Ακάθεκτος φτάνεις στο “Don’t Swallow The Cap” με το πιάνο να δημιουργεί το ατμοσφαιρικό φόντο. Υπάρχουν οι ήρεμες στιγμές, υπάρχουν και οι πιο γρήγορες και έτσι δεν υπάρχει χώρος για βαρεμάρα. Οι παραπάνω τίτλοι είναι κάποιοι από εκείνους που ξεχωρίζουν, ωστόσο στο σύνολό του ο δίσκος είναι καταπληκτικός. Οι National παρουσιάζουν ένα πολύ προσεγμένο άλμπουμ, χωρίς τις υπερβολές, με εξαιρετική ενορχήστρωση και έτσι όπως πρέπει να είναι ένας δίσκος των National ενώ ενδείκνυται για πολλές ακροάσεις.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου