Οπαδός – λάτρης – συνεχιστής της βρετανικής rock-pop μουσικής με (κλασικό) είδωλο τον John Lennon. Ίδιο σινάφι με εκείνο των Oasis και γενικότερα της ηλεκτρικής κιθαριστικής μελωδίας που βασιλεύει στην Μεγάλη Βρετανία. Τον γνωρίσαμε από τους Last Shadow Puppets. Ο Miles Kane έδειχνε, από την εποχή που συνεργαζόταν με τον Alex Turner των Arctic Monkeys (Suck It And See), πως διαθέτει την έμπνευση και το μεράκι. Πριν δυο χρόνια κυκλοφόρησε το ντεμπούτο του προσωπικό άλμπουμ με τον τίτλο “Colour of the Trap”, το οποίο ήταν αρκετά καλό. Φέτος, επιστρέφει με δεύτερο δίσκο και 11 καινούρια τραγούδια.
Το “Don’t Forget Who You Are” αναμενόταν πολύ από τους οπαδούς της αγγλικής σχολής. Εξ αρχής γνωρίζεις πως αυτό που θα ακούσεις είναι ένας αμιγώς βρετανικός rock-pop ήχος. Ο δίσκος ανοίγει με πολύ γρήγορο ρυθμό και την κιθάρα του Kane να παίρνει αμέσως φωτιά στο εναρκτήριο “Taking Over”. Η συνέχεια όχι μόνο παραμένει ίδια αλλά το τέμπο ανεβαίνει ολοένα και συνεχώς. Το ομώνυμο κομμάτι του άλμπουμ θα σου μείνει αμέσως με το πιασάρικο ρεφρέν του ενώ ο 27χρονος Βρετανός συνεχίζει να κυμαίνεται στους κλασικούς δρόμους που τον έχουμε συνηθίσει. Δηλαδή, το “Out of Control” δείχνει περίτρανα την επιρροή που έχει ο Miles Kane από τις μπαλάντες των Oasis ή των Arctic Monkeys.
Ο δίσκος στο σύνολό του ακούγεται ευχάριστα. Ωστόσο, όσο και να συμπαθείς την εν λόγω μουσική σκηνή θα ζοριστείς να αγαπήσεις ολόκληρο το άλμπουμ. Υπάρχουν τα κομμάτια που θα σε τραβήξουν από το πρώτο άκουσμα αλλά ο Miles Kane δεν κάνει το επόμενο βήμα με την δεύτερη δισκογραφική δουλειά του. Παραμένει επαναπαυμενος στα ίδια επίπεδα του προηγούμενου "Colour of the Trap". Συμπαθητικά riffακια και τραγούδια που έχουν τα φόντα να γίνουν μικρές επιτυχίες αλλά μέχρι εκεί. Το “Don’t Forget Who You Are” είναι πιασάρικο, έχει κομμάτια που θα ακούσεις αρκετές φορές αλλά δεν είναι κάτι το διαφορετικό. Καλύτερα Last Shadow Puppets παρά solo καριέρα για έναν Miles Kane, όμως, που κινείται σε καλά και ενδιαφέρουσα μουσικά μονοπάτια.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου