Ένα από τα πιο αντισυμβατικά συγκροτήματα της χώρας μας. Ποτέ δεν άλλαξε την αρχική στάση του και τις ιδεολογίες των μελών του. Οι Ωχρά Σπειροχαίτη (λοίμωξη που προκαλεί σύφιλη) δημιουργήθηκαν στην Αθήνα του 1987, όπου έβγαλαν και τις πρώτες τους κασέτες. Ακριβώς 10 χρόνια αργότερα κυκλοφορούν το πρώτο ομώνυμο άλμπουμ και 2 χρόνια μετά το δεύτερο, με τίτλο «Πρόβα». Το 2002 έρχεται με τη σειρά του και το τρίτο, με το συγκρότημα να διανέμει τους δίσκους χωρίς αντίτιμο. Πέρσι ήρθε η στιγμή για τη κυκλοφορία της τέταρτης δουλειάς του, ενώ λίγο αργότερα ήρθε η ανακοίνωση απο τη μπάντα ότι δεν θα συνεχίζει να υφίσταται.
Το τελευταίο άλμπουμ ήρθε μέσα στο 2010 και με 8 τραγούδια από το γκρουπ. Δε γνωρίζω αν ο δίσκος δημιουργήθηκε με το σκεπτικό πως θα ήταν και ο τελευταίος. Δυνατές μουσικές, στίχοι που σε αφυπνίζουν, ή έστω προσπαθούν να σου πουν ότι με το να κάθεσαι στο σπίτι σου μη κάνοντας κάτι ουσιαστικό, δεν θα καταφέρει ποτέ αυτή η κοινωνία να πάει μροπστά. Καλό ξεκίνημα με τα «Χρώματα» και η συνέχεια εξίσου καλύτερη με τη «Πομπή».
Και έρχονται τα προσχέδια για τη Μακρόνησο. Πρόκειται για πέντε ποιήματα του μακρονησιωτη Τίτου Πατρίκιου, τα οποία γράφτηκαν το 1953. Οι Ωχρά Σπειροχαίτη τα μελοποιούν τα τρία από τα πέντε, κάνοντάς μας να αφουγκραστούμε τα μαρτύρια των ανθρώπων που βίωσαν εκείνη την εποχή, επειδή μόνο και μόνο είχαν τα δικά τους «πιστεύω». Τελευταίο κομμάτι του δίσκου είναι το «Του μπαρμπαΓιάννη Τ.». Ο λόγος για έναν πρόσφυγα της Μ.Ασίας, ο οποίος αποτελεί πρωτεργάτη της εξέγερσης στη Θεσσαλονίκη, το 1936. Με αντιεξουσιαστικές αντιλήψεις, εκδιώχνεται από τη τότε κυβέρνηση (τους Γερμανούς δηλαδή) και συνεχώς πάλευε για τα δικαιώματα των εργαζομένων.
Η ανακοίνωση της διάλυσης του συγκροτήματος μόνο λύπη μπορεί να προξενήσει, αφού η συγκεκριμένη μπάντα αποτελεί μια από τις απειροελάχιστες περιπτώσεις. Δεν θέλουν να μπουν στο σύστημα, δεν θέλουν να έχουν «πάρε δώσε» με την εμπορευματοποίηση και να δίνουν απλώς τους στίχους και τη μουσική τους. Μπορεί να σταμάτησαν από τη δισκογραφία, ωστόσο σε κάποια συναυλία αλληλεγγύης θα τους συναντήσουμε.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου