Η Nicole Atkins ξεκίνησε να γράφει στίχους και μουσική το 2002 και συνεχίζει με την ίδια μαεστρία μέχρι και σήμερα. Έκανε αίσθηση για πρώτη φορά το 2007 με το σχήμα της, Nicole Atkins & the Sea, όπου και κυκλοφόρησε το πρώτο ολοκληρωμένο στούντιο άλμπουμ της με τίτλο “Neptune City”. Κάπου εκεί άρχισε να γίνεται το όνομά της γνωστό σε ευρυ κοινό, με τους φαν να γίνονται ολοένα και περισσότεροι σε παγκόσμιο επίπεδο. Μέχρι που κυκλοφορεί φέτος τη δεύτερη δισκογραφική δουλειά της, παρέα με το λίγο διαφοροποιημένο συγκρότημα, Nicole Atkins & the Black Sea.
Στο προηγούμενο δίσκο της, η τραγουδοποιός απο το New Jersey κινήθηκε σε μουσικά μονοπάτια της δεκαετίας του ’50. Τώρα προχωράει λίγο χρονικά και τη συναντούμε 2 δεκαετίες μετά, αυτή του ’70, με περισσότερα ηλεκτρικά στοιχεία και φυσικά πολύ πιο σύγχρονο ήχο. Άνοιγμα με το καταπληκτικό “Vultures”, με αρκετές ανακατατάξεις από την ηρεμία στην ένταση και αντίθετα, με το τέλος να είναι εκρηκτικό. Αμέσως μετά, με το “Cry Cry Cry” γίνεται πιο ποπ, ενώ πάλι αλλάζει διάθεση και γίνεται μελαγχολική στο “Hotel Plaster”. Με τα “You Come To Me” και “My Baby Don’t Lie” δίνει ένα χαρούμενο τόσο στον δίσκο, χωρίς βέβαια να αποτελούν σημεία αναφοράς του άλμπουμ. Το δέυτερο μισό του “Mondo Amore” δεν ικανοποιεί όσο το πρωτο μισό, με μεγαλύτερη στιγμή του να είναι το “The Tower”, όπου κλείνει και τον δίσκο.
Όχι κάτι το τρομερό, αλλά το “Mondo Amore” ακούγεται εύκολα. Με αρκετά όμορφα τραγούδια, θα αποδείξει πως η Nicole Atkins γνωρίζει πολύ καλά αυτό που κάνει και το κάνει με χαρά. Χωρίς να θέλει να εντυπωσιάσει φτιάχνει μελωδίες και στίχους με το δικό της τρόπο, τον όμορφο τρόπο.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου