Έρχονται από το San Diego για να ταρακουνήσουν για τα καλά τα νερά της indie μουσικής σκηνής. Μάλλον καλύτερα, τα έχουν ήδη ταρακουνήσει με τους δύο προηγούμενους δίσκους τους, με τον δεύτερο ειδικά το 2010 να τους εκτοξεύει στην κορυφή. Οι Crocodiles επιστρέφουν φέτος με το τρίτο τους άλμπουμ για να μας γεμίσουν με τις ψυχεδελικές τους μελωδίες και τις παραμορφωμένες κιθάρες τους, καθώς το “Endless Flowers” απο την αρχή μέχρι το τέλος του αποτελεί έναν δίσκο που παραπέμπει πλήρως σε δεκαετία ’60.
Αμέσως το ομώνυμο τραγούδι του δίσκου σε βάζει στον κόσμο των Crocodiles με την πιασάρικη μελωδία του. Η «βρωμιά» στις κιθάρες είναι πορωτική, με τα κρουστά να ακολουθούν τον γρήγορο και όμορφο ρυθμό τη στιγμή που η παραμόρφωση περνάει από κόσκινο τα φωνητικά του Brandon Welchez. Το τέμπο παραμένει στο ίδιο μήκος κύματος καθ’ όλη την διάρκεια του άλμπουμ. Έτσι, δεν μπορείς να διακρίνεις κάποιο κομμάτι από τα 10, τα οποία όλα μαζί συνθέτουν μια πανδαισία από 60’s μουσικές. Από τον σύγχρονο κόσμο της indie μουσικής, θα τους έβαζα δίπλα στους Arctic Monkeys (Suck It and See) αλλά στο πιο παραμορφωμένο τους. Το ντουέτο των Αμερικάνων γνωρίζει να συνδυάζει τον pop κόσμο με την πιο noise αλλά απαλή rock.
Το “Endless Flowers” είναι από εκείνους τους δίσκους που τους ακούς για πολύ καιρό με ευχαρίστηση και πόρωση. Μπορεί να είναι της μόδας το «επιστροφή σε παλαιότερες δεκαετίες» με αρκετή «βρώμικη» κιθάρα, ωστόσο υπάρχουν συγκροτήματα που αυτό το κάνουν με εξαιρετικό τρόπο. Ένα από αυτά είναι οι Crocodiles, οι οποίοι έχουν αφήσει πλέον για τα καλά το στίγμα τους στο συγκεκριμένο είδος μουσικής.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου