Ένα από τα γνωστότερα ελληνικά pop συγκροτήματα της τελευταίας δεκαετίας είναι οι Μέντα. Ίσως η φήμη της μπάντας να έχει γίνει μεγαλύτερη σε χώρες του εξωτερικού παρά στο εγχώριο κοινό. Αυτό, φυσικά, δεν σημαίνει πως το συγκρότημα δεν έχει τους Έλληνες οπαδούς του, πράγμα που φαίνεται κιόλας από την ανταπόκριση που έχει κάθε καινούριος δίσκος και συναυλία. Αξίζουν πολλά συγχαρητήρια στους Μέντα διότι είναι από τις ελάχιστες ελληνόφωνες μπάντες που είναι συνεπείς στην καθαρόαιμη, κιθαριστική pop των 90’s. Το 2010 είχαν επιστρέψει με το «Ποπ» ενώ αυτές τις μέρες κυκλοφορούν τον πέμπτο δίσκο τους με τον τίτλο «ΜΕΝΤΑ».
Το ομώνυμο άλμπουμ των Μέντα καταφέρνει να εκπλήξει (όπως συνήθως γίνεται σε κάθε δισκογραφική δουλειά). Ηλεκτρισμένη κιθάρα περασμένη από το κόσκινο της παραμόρφωσης, γρήγορο τέμπο από τα δυνατά κρουστά και φυσικά ένα συνθεσάϊζερ σε φωτιά. Τα πλήκτρα είναι σήμα κατατεθέν για την μουσική που παίζουν οι Μέντα εδώ και χρόνια, κάνοντας τα τραγούδια πολύ πορωτικά. Επίσης, ο συνδυασμός των φωνητικών του πληκτρά Δημήτρη Λαϊνά και του κιθαρίστα Κώστα Βλάχα δίνει έναν «ερωτικό» τόνο στα κομμάτια. Το ομώνυμο άλμπουμ, λοιπόν, είναι ένας ατέλειωτος χορός σε ένα ξέφρενο πάρτυ που καλούν όλους οι Μέντα.
Ο δίσκος ανοίγει καταπληκτικά με το «Δεν Είμαι Εδώ», ένα πολύ δυνατό και γρήγορο τραγούδι ενώ αμέσως μετά έρχεται με την ίδια φόρα το «Με Μισό Εαυτό» που ξεχωρίζει για τα λίγα πνευστά που πετάει αλλά και τον «ανώμαλο» ρυθμό που έχει. Ο ξέφρενος ρυθμός δεν χάνεται σε κανένα απολύτως σημείο του δίσκου και οι Μέντα δίνουν ό,τι έχουν και δεν έχουν σε αυτό το δίχως τελειωμό πάρτυ. Στην συνέχεια, ξεχωρίζει το «Η φθορά» που και αυτό αποτελεί έναν ύμνο στην παλιά pop με τα ηλεκτρονικά στοιχεία να δίνουν και να παίρνουν. Αν θέλεις να ξεσηκωθείς οι Μέντα είναι εδώ και παρουσιάζουν έναν άκρως χορευτικό δίσκο και αποδεικνύουν γιατί είναι μία από τις καλύτερες ελληνόφωνες pop μπάντες εδώ και πολλά χρόνια.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου