Αδιαμφισβήτητα είναι από τα πρόσωπα της χρονιάς και που έχει τραβήξει τα περισσότερα βλέμματα φέτος. Η Lana del Rey είναι η νέα ντίβα της παγκόσμιας μουσικής σκηνής ενώ ό,τι και να κάνει, την ακολουθούν όλοι, από ένα καινούριο τραγούδι ή ένα video clip μέχρι μια φωτογράφιση. Το "Born to Die" έχει πουλήσει πάρα πολλά αντίτυπα, τα κομμάτια της παίζουν ασταμάτητα την στιγμή που πολλοί μιλούν και για το στυλ που ακολουθεί. Δέκα μήνες, λοιπόν, μετά την κυκλοφορία του επιτυχημένου και πλέον πολυπλατινένιου δίσκου της, η στυλάτη Elizabeth Grant επιστρέφει με 9 ολοκαίνουρια τραγούδια και το ΕΡ με τον τίτλο "Paradise".
Το “Paradise” εκτός του ότι διατίθεται ως ένα ΕΡ, αποτελεί και μια (από τις πολλές) editions του “Born to Die”. Στο μουσικό κομμάτι, η Lana del Rey συνεχίζει στο γνωστό της μοτίβο, εκείνο της indie pop και baroque ερμηνείας. Ενώ τα κομμάτια αναβλύζουν μια μελαγχολία και γενικά μια μαυρίλα, όταν τα ακούς μόνο μελαγχολία δεν αισθάνεσαι. Το “Ride” που κάνει την αρχή για τα 9 τραγούδια είναι το πρώτο single από το “Paradise” και συνολικά το έκτο για την Αμερικανίδα μέσα στο 2012. Το συγκεκριμένο κομμάτι αποτελεί την κορυφή για τον δίσκο, με ρυθμικό ρεφρέν να σου κολλάει απευθείας. Με το “Cola” η 26χρονη καλλιτέχνιδα μας οδηγεί στα χαρακτηριστικά της στιχουργικά μονοπάτια, όπως για παράδειγμα το “My pussy tastes like Pepsi Cola”.
Στην συνέχεια, το “Body Electric” κάνει την μικρή διαφορά σε σχέση με τα υπόλοιπα καθώς το επόμενο, διασκευασμένο “Blue Velvet” του 1950 είναι η πιο ανιαρή στιγμή μέσα στα 35 λεπτά του δίσκου. Προς το τέλος, αυτό που μένει είναι σίγουρα το “Burning Desire” με το χαμηλό beat του ενώ προηγουμένως τα “Bel Air” και “Yago” δεν αφήνουν κάτι.
Με το “Born to Die” η Lana del Rey εκτοξεύθηκε στην κορυφή της μουσικής βιομηχανίας. Με το καινούριο ΕΡ συνεχίζει την ανοδική πορεία της. Το “Paradise” από μόνο του μπορεί να χαρακτηριστεί πολύ καλό. Η συνολική έκδοση του “Born to Die: The Paradise Edition” μπορεί να θεωρηθεί απλώς αριστουργηματική.
Το “Paradise” εκτός του ότι διατίθεται ως ένα ΕΡ, αποτελεί και μια (από τις πολλές) editions του “Born to Die”. Στο μουσικό κομμάτι, η Lana del Rey συνεχίζει στο γνωστό της μοτίβο, εκείνο της indie pop και baroque ερμηνείας. Ενώ τα κομμάτια αναβλύζουν μια μελαγχολία και γενικά μια μαυρίλα, όταν τα ακούς μόνο μελαγχολία δεν αισθάνεσαι. Το “Ride” που κάνει την αρχή για τα 9 τραγούδια είναι το πρώτο single από το “Paradise” και συνολικά το έκτο για την Αμερικανίδα μέσα στο 2012. Το συγκεκριμένο κομμάτι αποτελεί την κορυφή για τον δίσκο, με ρυθμικό ρεφρέν να σου κολλάει απευθείας. Με το “Cola” η 26χρονη καλλιτέχνιδα μας οδηγεί στα χαρακτηριστικά της στιχουργικά μονοπάτια, όπως για παράδειγμα το “My pussy tastes like Pepsi Cola”.
Στην συνέχεια, το “Body Electric” κάνει την μικρή διαφορά σε σχέση με τα υπόλοιπα καθώς το επόμενο, διασκευασμένο “Blue Velvet” του 1950 είναι η πιο ανιαρή στιγμή μέσα στα 35 λεπτά του δίσκου. Προς το τέλος, αυτό που μένει είναι σίγουρα το “Burning Desire” με το χαμηλό beat του ενώ προηγουμένως τα “Bel Air” και “Yago” δεν αφήνουν κάτι.
Με το “Born to Die” η Lana del Rey εκτοξεύθηκε στην κορυφή της μουσικής βιομηχανίας. Με το καινούριο ΕΡ συνεχίζει την ανοδική πορεία της. Το “Paradise” από μόνο του μπορεί να χαρακτηριστεί πολύ καλό. Η συνολική έκδοση του “Born to Die: The Paradise Edition” μπορεί να θεωρηθεί απλώς αριστουργηματική.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου