Είχε ανακοινωθεί η ημερομηνία κυκλοφορίας ενώ μαζί ανακοινώθηκε και η συναυλία στη χώρα μας, με αφορμή το νέο άλμπουμ. Η αναμονή πολύ μεγάλη για την καινούρια κυκλοφορία αφού οι συγκεκριμένοι ανήκουν στην λίστα με τους πιο αγαπημένους καλλιτέχνες, όσον αφορά τους Έλληνες μουσικόφιλους. Το 2009 φάγαμε δύο ξενέρες από αυτούς. Η πρώτη ήταν ο δίσκος τους, “Sounds of the Universe”, ο οποίος δεν στάθηκε στο ύψος των προσδοκιών, συγκριτικά με όλα τα προηγούμενα που μας είχαν συνηθίσει. Η δεύτερη ήταν η ακύρωση της συναυλίας τους μισή ώρα πριν την έναρξή της (εδώ δικαιολογούνται λόγω σοβαρής αρρώστιας του τραγουδιστή). Όλα αυτά, όμως, ανήκουν στο παρελθόν και οι Depeche Mode επιστρέφουν για 13η φορά έχοντας συμπληρώσει τρεις γεμάτες δεκαετίες στην δισκογραφία και συνεχίζουν ακάθεκτοι. Έτσι, το “Delta Machine”, που μόλις κυκλοφόρησε, είναι έτοιμο να μας συνεπάρει με τις alternative ηλεκτρονικές μελωδίες του.
Κατά πόσο, όμως, οι Depeche Mode είναι «διατεθειμένοι» να μας εκπλήξουν; Τα τελευταία χρόνια, η αλήθεια είναι πως, οι Άγγλοι δεν έχουν κυκλοφορήσει κάτι αξιόλογο που να μπορεί να συγκριθεί με προηγούμενες δισκογραφικές δουλειές τους, με αποτέλεσμα πολλοί φαν να αρχίζουν να απομακρύνονται από τις νέες μουσικές της μπάντας. Ο δίσκος ανοίγει με το “Welcome to my World”, το οποίο δίνει μια ήρεμη techno αισθητική με ένα αρκετά πιασάρικο ρεφρέν. Η συνέχεια ανήκει στο πολύ καλό “Angel” που θυμίζει κάτι από τους παλιούς Depeche Mode. Γρήγορο τέμπο και αρκετή παραμόρφωση συνθέτουν ένα από τα ωραιότερα κομμάτια του άλμπουμ. Σειρά έχει το γνωστό, πλέον, “Heaven” που αποτελεί το πρώτο single και ακούγεται στο ραδιοφώνο με μεγάλη συχνότητα. Στην αρχή δεν το δέχεσαι με άνεση, ωστόσο μετά την δεύτερη ακρόαση αρχίζεις να λατρεύεις το συναίσθημα που βγάζει. Βέβαια, δεν σημαίνει πως είναι αυτό που περίμενες από την τριμελή μπάντα και γι’ αυτό συμβιβάζεσαι με το ίσως καλύτερο τραγούδι του “Delta Machine”.
Στην συνέχεια, το ηλεκτρονικό τέμπο ανεβαίνει πάλι καθώς το “Secret to the End” έχει ένα δυνατό ρεφρέν και ξεσηκωτικό φινάλε με τα αλλεπάλληλα φωνητικά του κιθαρίστα Martin Gore να χτίζουν μια δυναμική ατμόσφαιρα στην ερμηνεία του Dave Gahan. Η κιθάρα του πρώτου, μετά από τα συνεχή χτυπήματα του συνθεσάϊζερ, δίνει τον ηλεκτρικό τόνο ενός blues κομματιού στο αρκετά καλό “Slow” ενώ το αμέσως επόμενο “Broken” επαναφέρει την ισορροπία στα ηλεκτρονικά στοιχεία των Depeche Mode, χωρίς ωστόσο να σου μένει. Σε αντίθεση με το “Soft Touch / Raw Nerve” που εκρήγνυται με τα ηλεκτρονικά του πυροτεχνήματα, θυμίζει κάτι από παλιούς DM και σίγουρα ανήκει στα ωραιότερα τραγούδια του δίσκου. Επιπροσθέτως, πολύ καλή σύνθεση αποτελεί και το “Should Be Higher”, το οποίο συνεχίζει στο κλασικό φόντο του συγκροτήματος που μας αρέσει. Η βρετανική μπάντα μας επιφύλασσε το καλό για το τέλος αφού το κλείσιμο του άλμπουμ είναι αρκετά όμορφο. “Alone” και “Soothe My Soul” ανεβάζουν κατά πολύ τον δίσκο διότι είναι κομμάτια με εκρηκτική και χορευτική μελωδία, με τον τρόπο που οι Mode γνωρίζουν να μας πορώνουν. Το τελευταίο δε, σου καρφώνει στο μυαλό αμέσως το ρεφρέν του που επαναλαμβάνεται ασταμάτητα, για να μας αποχαιρετήσει το τρίο τραγουδώντας μας “Goodbye” και να μας αφήσει μια γλυκιά αίσθηση στο τέλος της ακρόασης.
Άλλη μια μεγάλη μουσική κυκλοφορία για το 2013 είναι γεγονός. Καινούριο υλικό από τους Depeche Mode είναι από μόνο του σημαντικό συμβάν για τα μουσικά δρώμενα. Ωστόσο, οι Dave Gahan, Martin Gore και Andy Fletcher έχουν πάρει την κατιούσα τα τελευταία χρόνια. Το “Delta Machine” είναι ανώτερο από το προηγούμενο “Sounds of Universe” αλλά δεν φτάνει σε ουδεμία περίπτωση τους δίσκους που αγαπήσαμε την δεκαετία του ’90. Στο άλμπουμ θα βρεις κάποιες καλές στιγμές, τις οποίες θα ξαναβάλεις να ακούσεις. Το συνολικό αποτέλεσμα, όμως, δεν σε χαροποιεί αφού δεν υπάρχει αυτό το κάτι που θα σε ξεσηκώσει, με εξαίρεση τα τελευταία κομμάτια. Πάντως αν δώσεις αρκετές ευκαιρίες στο “Delta Machine”, ίσως να σε εκπλήξει σε ορισμένα σημεία.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου