The Lone Ranger

Η συμμορία του Butch Cavendish σπέρνει τον τρόμο και τον φόβο και γι’ αυτό το λόγο πέντε αστυνομικοί προσπαθούν να την πιάσουν. Ωστόσο, αντί για αυτό η ομάδα των αστυνομικών σκοτώνεται από την «παρέα» του αρχιληστή εκτός από έναν μονάχα, τον John Reid, εξαιτίας του Tonto ενός Ινδιάνου που τον σώζει. Έκτοτε, ο επιζώντας θα βάλει ως στόχο την σύλληψη και την τιμωρία της συμμορίας παρέα με το άσπρο άλογό του, την μαύρη μάσκα του πάντα στο πρόσωπό του και φυσικά τον Ινδιάνο.

Ο Silver, το άλογο του «μοναχικού καβαλάρη», πηδάει γκρεμούς, τρέχει πάνω σε τρένα, πηδάει ανάμεσα σε βαγόνια. Αυτά θα παρακολουθήσεις στο πολυαναμενόμενο “Lone Ranger”. Όχι, όμως, μόνο αυτά καθώς η ταινία έχει περιπέτεια και το κυριότερο γέλιο. Από εκείνα τα γέλια που δεν εκβιάζουν το χαμόγελο από το πρόσωπό σου αλλά είναι υπεύθυνα για να σωθεί μια φαινομενικά (χαμένη) παρτίδα. Και αυτό, διότι το “Lone Ranger” πλατιάζει, κουράζει, το τραβάει από τα μαλλιά. Βέβαια το χιούμορ και ο τύπος κινούμενου σχεδίου που έχει το φιλμ σε κρατάνε αν και οι δυομιση ώρες είναι υπερβολή.

Για τον «μοναχικό καβαλάρη» δεν θα μπορούσαν άλλοι να βρίσκονταν από πίσω. Η τριάδα των Ted Elliott, Terry Rossio και Gore Verbinski είναι η καταλληλότερη, πράγμα που φυσικά έχει αποδειχθεί πολλάκις λόγω των «Πειρατών της Καραϊβικής». Πίσω αυτοί οι άνθρωποι και μπροστά στον φακό ο Johnny Depp (Dark Shadows, The Rum Diary) που για μια ακόμη φορά είναι καταπληκτικός, φοβερός, κάνει την διαφορά και συνέχισε εσύ τα υπόλοιπα κοσμικά επίθετα. Ο Armie Hammer στον πρωταγωνιστικό ρόλο του τελευταίου ranger είναι άκυρος και δεν κολλάει με το υπόλοιπο cast, το οποίο απαρτίζεται από τον πολύ καλό William Fichtner (Drive Angry), την «κινούμαι σε ρηχά νερά» Ruth Wilson και την απλώς καλή Helena Bonham Carter (Dark Shadows).

Από το “Lone Ranger” κρατάμε την εκπληκτική φωτογραφία και το γέλιο που προσφέρει, αν και η αλήθεια είναι πως σε αρκετές σκηνές είναι πλεονασμός οι αστείες ατάκες. Θα δεις ένα καλό γουέστερν με όλα εκείνα τα στοιχεία που πρέπει να έχει ένα γουέστερν. Ιδιαίτερη μνεία πρέπει να γίνει στις τελευταίες σκηνές της περιπέτειας οι οποίες είναι ντυμένες με το μουσικό θέμα του lone ranger από τον Gioachino Rossini. Σε γενικές γραμμές, ο «μονχαικός καβαλάρης» δεν ενθουσιάζει με δυομιση ώρες να περνούν κάπως αργά.

Posted in: action,adventure,Armie Hammer,Gore Verbinski,Helena Bonham Carter,Johnny Depp,Movies,Review,Ted Elliott,western,William Fichtner